ယေန႔ စစ္တပ္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ (၁၃)

ကဲ လာျပန္ၿပီ။ ေရႊတဆုပ္တဲ့.. အျပစ္ေပးျခင္း တမ်ဳိးကလာျပန္ပါၿပီ။ ေရႊတဆုပ္ဆိုတာ ဘာလဲ ၾကည့္ၾကအုံးစုိ႔၊ ေရႊတုံး ေရႊခဲေတြကို ေရာ့…. အင့္ ဟု အဆုပ္လိုက္ ေပးသည္ မဟုတ္ပါ။

ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ ေထာက္ထားခုိင္းကာ ေဘာင္ေပၚတင္ခုိင္းသည့္ ေနရာတြင္ ပိုမို အညႇာအတာ ကင္းမဲ့ေသာ ပုံစံတခုသို႔ ေျပာင္းလဲ လုပ္ေဆာင္ခုိင္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဘယ္ဘက္လက္ကို လက္၀ါးျဖန္႔ထားရၿပီး လက္ဖမိုးျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ကို အျပားလိုက္ခ် ေထာက္ထားရ၏။ ထုိဘယ္ဘက္လက္၏ လက္ဖ၀ါးအတြင္း ညာဖက္ လက္သီးဆုပ္ကို ထည့္သြင္း ေထာက္ထားရေသာ ေဘာင္ေပၚတင္သည့္ ေနာက္ဆုံး ပုံစံပင္ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ခႏၶာ တစ္ခုလုံးသည္ ဘယ္ဘက္လက္၏ ဘက္ဖမုိးအျပား တခုတည္း ေပၚတြင္ အေလးခ်ိန္စီးၿပီး အဓိက အားျပဳေထာက္ထားရေသာ အစြမ္းကုန္ ညႇဥ္းဆဲမႈ နည္းသစ္ တခုသာ ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ဆုံေပၚ တင္၍ ေဆးရြက္ႀကိတ္ သကဲ့သို႔ ပင္ မိမိ၏ လက္ဖ၀ါးကို မိမိ၏ လက္သီးျဖင့္ ထုေခ်ႀကိတ္ ေထာင္းေစေသာ ျပင္းထန္ ရက္စက္သည့္ အျပစ္ေပးနည္း တစ္ခုလည္းျဖစ္၏။ တကိုယ္လုံး၏ ေစာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ ၀န္အေလးကို အဓိက ရပ္တည္မႈ ေအာက္ခံခုံ အျဖစ္ဘယ္လက္ တေခ်ာင္းတည္းျဖင့္ ေထာက္ထမ္းထားရေသာ ဤအခ်ိန္တြင္ အားျပဳထားရေသာ လက္ဖမုိးေလးသည္ မည္မွ်နာက်င္ က်ိမ္းစပ္ ခံရခက္လြန္း ေနမည္ကို ခံစားေတြးၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ေပ၏။ ေအာက္ခံ ၾကမ္းျပင္သည္ ညီညာျပန္႔ျပဴးေသာ ကြန္ကရစ္ကဲ့သို႔ ျပင္ညီျဖစ္လွ်င္ ျပႆနာမရွိ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ား၊ ဘုကထစ္မ်ား ရွိေသာ မညီမညာ ၾကမ္းျပင္ဆိုလွ်င္ သနားစရာ လက္ဖမိုးေလးသည္ ျဗဳပ္ထေနေသာ အေရျပားမွ ေသြးစို႔ ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ အလြန္နာက်င္လွေသာ ေ၀ဒနာကို ခံစားေပေရာ့။

ဤေနရာတြင္ ေဖၚျပလိုသည္မွာ ယခုမိမိတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ အျပစ္ေပးေနေသာ စီနီယာတို႔သည္ မိုးက်ေရႊကိုယ္ မ်ားမဟုတ္ၾကပဲ၊ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အနည္းငယ္က ယခုမိမိတို႔ အျပစ္ေပးခံေနရသကဲ့သို႔ သူတို႔လည္း အျပစ္ေပး ခံခဲ့ရဖူး သည္ဆုိျခင္းမွာ က်ိန္းေသေျပာႏုိင္ေပသည္။ ကိုယ္တိုင္ခံခဲ့ရေသာ စီနီယာတိုင္းက ယခုလို မသက္မညႇာ ရက္စက္စြာ ဂ်ဴနီယာမ်ားအေပၚ အျပစ္ေပးတတ္ရဲ႕လား။ မဟုတ္ပါ။ စီနီယာတိုင္းသည္ ဤသို႔ ရက္စက္စြာ အျပစ္ေပးနည္း မ်ဳိးကို မက်င့္သုံးၾကပါ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ေအာင္ေဇယ်တပ္ခြဲမွ ႐ုိး႐ုိးေအးေအး ေနထုိင္ တတ္သူ စာေပသမား စီနီယာတို႔သည္ ထုိဖက္စစ္ဆန္ဆန္ အျပစ္ေပးနည္းမ်ားကို ဆန္႔က်င္ၾကသည္။

ေပျဖစ္တုံးခံေပ့ါကြာ၊ တူျဖစ္ခ်ိန္က် ကိုယ့္အလွည့္ ေရာက္လာမွာေပါ့ ဟူေသာ အေတြးတို႔ မည္သူေတြမွာ ေတြးလာသလဲ၊ ေတးမွတ္ထားၾက သလဲ ဆိုတာ မိမိတို႔ စီနီယာတန္း ေရာက္ေသာအခါမွ သိႏုိင္ေပမည္။ ထုိသုိ႔ စြဲၿမဲစြာ ေတးမွတ္ထားၿပီး စီနီယာတန္းသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ မိမိတို႔ ထက္ငယ္ေသာ ဂ်ဴနီယာမ်ားကို အႏုိင္က်င့္ ႏွိပ္စက္သူ သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႕ ရွိလာသည့္ကိုလည္း မထူးျခားစြာ ေတြ႔ရွိလာရသည္။

အထက္ပါ ေရႊတဆုပ္ဟုေခၚေသာ ညႇာတာမႈ ကင္းမဲ့သည့္ ျပစ္ဒဏ္ေပးနည္းကိုပင္ အနည္းငယ္ အသြင္ေျပာင္း ကာ ပိုမိုရက္စက္သည့္ ျပစ္ဒဏ္အျပစ္ အသုံးျပဳျပန္ပါသည္။ လက္ဖ၀ါး တစ္ခုအတြင္း က်န္လက္တစ္ဖက္၏ လက္သီးဆုပ္ကို ထည့္သြင္းကာ ေစာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ေနရေသာ ပုံစံမွ ထိုလက္ဖ၀ါးအတြင္း က်န္လက္တစ္ဖက္၏ လက္သီးဆုပ္အစား လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းထဲကိုသာ ေထာက္ထားခုိင္းေသာ မုန္႔လက္ညိဳး ဟု ေခၚသည့္ ျပစ္ဒဏ္ျဖစ္သည္။ ဘယ္ဘက္လက္သည္ သူ၏ လက္ဖမိုး တခုထဲျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခု လုံး၀န္ကို ထမ္းထားရၿပီး၊ ညာဘက္လက္၏ လက္ညိဳး တစ္ေခ်ာင္းထဲသာ ေထာက္ခြင့္ရေသာ ပုံစံသည္ မည္မွ် ခံရခက္မည္ကို စဥ္းစား ေနစရာပင္ မလို။ မိမိ ညာလက္ညိဳးငယ္ က်ဳိးမသြားေအာင္ မနည္း ထိန္းထားရၿပီး အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ် ခံႏုိင္ရည္ မရွိေတာ့ဘဲ ဘုန္းကနဲ ျမည္ေအာင္ ကိုယ္ခႏၶာ တစ္ခုလုံး ေအာက္ခံ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အတားအဆီးမဲ့ ျပဳတ္က်မႈ မၾကာမဏ ျဖစ္ပါမွ ထုိသူကို အနည္းငယ္ သက္သာေသာ အျခားျပစ္ဒဏ္ တခုခုသို႔ ေျပာင္းလဲခြင့္ ျပဳတတ္သည္။

အခန္းတြင္း တစ္ဦးခ်င္း သီးသန္႔ ေခၚယူ အျပစ္ေပးျခင္းမ်ားတြင္ အထက္ပါ နည္းလမ္းမ်ား အနက္မွ ေဘာင္ေပၚ တင္ျခင္း နည္းလမ္းကို အမ်ားဆုံး ေစခိုင္းၾကသည္။ အပင္ပန္းဆုံး ႏွိပ္စစ္မႈ နည္းလမ္းေပါင္းစုံကို သုံး၍ စီနီယာကို ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ျဖစ္ေပၚေအာင္ ပုံသြင္းမႈမ်ားသာ ျဖစ္သည္။

စီနီယာတုိ႔၏ အိပ္ခန္းတြင္း၌ အုတ္ေဘာင္ မရွိေသာေၾကာင့္ ျခင္ေထာင္ ႀကိဳးခ်ည္ေသာ သံႀကိဳးတန္းႏွင့္ အ၀တ္ ထည့္ရာ သံဗီဒိုတို႔သည္ အျပစ္ေပး ခံရသူတို႔၏ ေျခေထာက္ တင္ရာျဖစ္လာ၏။ ေျခေထာက္တင္၊ ကင္းၿမီး ေကာက္ ေထာင္၍ အလြန္ေညာင္းညာ လာေသာအခါ မိမိတုိ႔ ခါး႐ုိးသည္လည္း ေျဖာင့္တန္းမထားႏုိင္ ေတာ့ပါ။ ခါး႐ုိး ေကြးညႊတ္လာလွ်င္ စီနီယာကာ ခါးကို ဆန္႔ခုိင္း၏။ ခါးဆန္႔ခုိင္း၍ မရလွ်င္ ေအာက္မွ လက္သီးျဖင့္ ဆတ္ကနဲ ထုိး၏။ လန္႔ျဖတ္၍ ျပန္ဆန္႔၊ တခါေညာင္းလြန္း၍ ျပန္ေကြး၊ ဆတ္ကနဲ အထုိးခံရ၊ ျပန္ဆန္႔ ေနာက္ဆုံး လက္သီးျဖင့္ ထုိး၍ မမႈေတာ့ေအာင္ ခါး ညႊတ္ေကြး၍ လာေသာ ၀မ္းဗိုက္ေအာက္၌ ဖေယာင္းတုိင္မီးကို ထြန္းထား၏၊ ခါး႐ုိး ညႊတ္ေကြးလိုက္၍ ၀မ္းဗိုက္နိမ့္ဆင္း လာေသာအခါ၊ မီးပူထိ၏။ တခါျပန္ဆန္႔၊ ခါးနာလြန္း၍ ျပန္ေကြးလွ် မီးပူေလာင္ ျပန္ဆန္႔၊ ဒါနဲ႔ပဲ ခါးနာေရာဂါ စြဲကပ္ခဲ့ရာ ယခု ၁၂ ႏွစ္တုိင္ ၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ရံဖန္ရံခါ က်ေနာ့္ ခါးနာေနဆဲျဖစ္သည္။

တခါက က်ေနာ္သည္ ျခင္ေထာင္ ႀကိဳးတန္းေပၚ ေျခတင္ထားရၿပီး ေ၀ဒနာ မခံမရပ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေန ေသာ အခ်ိန္၀ယ္ ဤသုိ႔ ႀကိဳးတန္းေပၚ တင္ထားရာမွ မၾကာခဏ ျပဳတ္က်လုိ႔ ဆိုၿပီး စီနီယာ တစ္ဦးက ျမန္မာ စစ္တပ္သုံး ဟန္းေကာ (ထမင္းခ်က္သည့္ သတၱဳခ်ဳိင့္) တစ္ခုကို ယူလာၿပီး က်ေနာ္၏ ၾကမ္းျပင္မာမာေပၚ ေထာက္ထားရေသာ လက္သီးဆုပ္ႏွစ္ခုကို ေစာေစာက သူယူလာသည့္ ဟန္းေကာခ်ဳိင့္အတြင္း အတင္းထုိးထည့္ ကာ ေထာက္ထား ေစခုိင္းျခင္းခံရ၏။ ဟန္းေကာ၏ အတြင္း ဧရိယာအက်ယ္မွာ လက္သီးႏွစ္ဘက္ ထုိးထည့္ လိုက္ေသာအခါ ျပည့္က်ပ္ တင္းမာလြန္းသည္။ ထုိတင္းက်ပ္လြန္းေသာ လက္သီးႏွစ္ဖက္ကိုပင္ တစ္ကိုယ္လုံး၏ ၀န္ကို ေထာက္မ အားျပဳ ေနရေသာအခါ လက္သီးထိပ္တို႔သည္ မည္မွ် နာက်င္ေပမည္နည္း။ မည္မွ် လူမဆန္ လုိက္ေသာ စီနီယာေပနည္း။ ေစာက္ထုိးမုိးေမွ်ာ္ ေအာက္စိုက္ ခုိင္းခံထားရ၍ အဆမတန္ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ေနရ သည့္ အခ်ိန္တြင္ ဟန္းေကာခ်ဳိင့္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ လက္သီးႏွစ္ဘက္ကို ထုိးထည့္ကာ တစ္ကုိယ္လုံး၏ ၀န္ကို အားျပဳ ေထာက္မ ေနရသည့္အျပင္ ၀မ္းဗိုက္ေအာက္က ဖေယာင္းတုိင္ မီးကလည္း နိမ့္ဆင္းလာေသာ ခါး႐ုိးႏွင့္ ၀မ္းဗုိက္ကို ေလာင္ၿမိဳက္ရန္ အသင့္ဆိုေသာအခါ မည္သို႔ ရွိပါမည္နည္း၊ ထုိစီနီယာသည္ က်ေနာ့္ကဲ့သို႔ အျပစ္ေပး ခံခဲ့ရဖူးမည္ မထင္ပါ။ သူ မလုပ္ဖူးေသာေၾကာင့္လည္း ဤမွ် ေ၀ဒနာ ျပင္းထန္ေသာ ျပစ္ဒဏ္မ်ဳိးကို ေပးျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္ဟုသာ ေျဖသိမ့္ခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္ စီနီယာ ျဖစ္လာလွ်င္ ကိုယ့္တုန္းက မႀကိဳက္ခဲ့ေသာ ျပစ္ဒဏ္ ေပးမႈ မွန္သမွ် တစ္ခုမွ မေပးဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည့္အတုိင္း ေနထုိင္ခဲ့ပါသည္။

အဆုိး၀ါးဆုံး၊ အယုတ္မာဆုံး ထိုဟန္းေကာႏွင့္ ဖေယာင္းတုိင္မီး ျပစ္ဒဏ္ကို (၂) ႀကိမ္ခံခဲ့ရဖူးပါသည္။ အျပစ္က်ဴး လြန္မႈ ႀကီးမာ၍လား။ အျမင္ကတ္လြန္း၍လား၊ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေဒါင့္မက်ဳိးလြန္း၍လား မသိ၊ ထုိျပစ္ဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္ နာနာက်ည္းက်ည္း ခံခဲ့ရပါသည္။ ယခုထိ မေမ့ပါ။

ေျခႏွစ္ဘက္က ႀကိဳးတန္းလုံး ေသးေသးေပၚမွာ အသားျမဳတ္မတတ္၊ ၀မ္းဗိုက္ေအာက္မွာက ဖေယာင္းတုိင္ သုံးတုိင္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ ေရႊတဆုပ္ဟု ေခၚ လက္တဖက္၏ လက္၀ါးေပၚမွာ အျခားလက္သီးဆုပ္က ေထာက္လွ်က္၊ ႐ုိး႐ုိး ထုိပုံစံအျပင္၊ မုန္႔လက္ညိဳးဆိုတာလည္း လာေသးသည္။ မုန္႔လက္ညိဳးႏွင့္ မေက်နပ္ေသာ အခါ ဟန္းေကာႏွင့္ ဖေယာင္းတုိင္ မီးပူေဇာ္၏ ဤတြင္ ထုိေန႔အတြက္ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ဆိုသည္ကို သတိလစ္ ေမ့ေျမာျခင္းျဖင့္ ေနာက္ဆုံး ျပစ္ဒဏ္ေပး ခံရျခင္းကိုသာ၊ မွတ္မိေနေတာ့ မည္ျဖစ္၏။ ဂ်ပန္ေခတ္က ဂတ္စတာပို စစ္ပုလိပ္တို႔သည္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားမ်ားစြာကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ႏွိပ္စက္ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံး လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေရေႏြးပူေလာင္းကာ လက္သည္းေတြကို ပလာယာျဖင့္ ဆြဲခၽြတ္သည္ဟု ၾကားဖူး၏။ ေတာ္ေပေသးသည္။ က်ေနာ္တို႔ လက္သည္းေတြကိုေတာ့ စီနီယာေတြက ဆြဲမႏႈတ္ၾကပါ။

ဤမွ်ျဖင့္ နားခြင့္ျပဳပါ။ ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ဗိုလ္ႀကီးေနသူ (အၿငိမ္းစား တပ္မေတာ္ အရာရွိတစ္ဦး)
ရည္ညႊန္း။ ။ Burma Digest Online Magazine

PDF ဖိုင္ျဖင့္ဖတ္လိုပါက ဤေနရာတြင္ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ပါ