ယေန႔ စစ္တပ္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ (၁၄)

ထိုသို႔ေသာ၊ ဘာမွ မယ္မယ္ရရမရွိသည့္ ျပစ္မႈမ်ိဳး ေလးမ်ားျဖင့္ပင္ က်ေနာ္တို႔မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ပုန္ကန္မႈ က်ဴးလြန္သည့္ တကယ့္ တရားခံ ႀကီးမ်ားအလား စြပ္စြဲခ်က္ေတြတင္ၿပီး အပတ္စဥ္ တခုလံုး အျပစ္ေပး ခံရတတ္သည္။

ဘာအျပစ္မွ မက်ဴးလြန္ သူေတြပါ ဘုမသိ၊ ဘမသိႏွင့္ ေရာေႏွာ အျပစ္ေပး ခံရသည္။ (စစ္သကၠသိုလ္ ေက်ာင္းတြင္ ဘမ္းစကား အရဆိုလွ်င္ ေၾကာင္တက္တက္ႏွင့္ အုပ္ခံရသည္) စီနီယာတို႔ ေျပာသည္မွာ ယခုကဲ့သို႔ တေယာက္မေကာင္း အမ်ား၊ အားလံုးတန္းတူ အျပစ္ေပးျခင္းမွာ စစ္သားအခ်င္းခ်င္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္ဓါတ္ ေမြးျမဴလာေစရန္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္ းျဖစ္သည္ဟ ုဆိုၾကသည္။

က်ေနာ့္ အထင္မေတာ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ကို ဤနည္းျဖင့္ ေလ့က်င့္ေပး၍ ျဖစ္ထြန္းေမြးျမဴ လာခဲ့သည္ မထင္…..။

ထိုအခါ က်န္ေသာဗိုလ္ေလာင္း အမ်ားစုမွာ နဂိုက ယဥ္ယဥ္ေအးေအး ေနခဲ့ေသာ္လည္း မိႈင္းတိုက္ က်ဴံးသြင္းေနသလို ျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနတို႔က သူတို႔၏စိတ္ဓါတ္၊ ခံယူခ်က္တို႔ကို ေျပာင္းလဲလာေစ ေတာ့၏။ တေယာက္မေကာင္း အမ်ားအျပစ္ဆိုသည့္ မ်က္ျမင္လက္ေတြ႔ အေျခအေနတို႔က ႐ိုးသားသူ တို႔၏ စိတ္ဓါတ္ ခံယူခ်က္္တို႔ကို ေျပာင္းလဲခံယူရန္ ပံုသြင္းေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေပရာ သူတို႔လည္း ေပါက္တဲ့ႏွဖူး မထူးဇာတ္ ခင္းလာၾကေတာ့သည္။ သူတစ ငါတစ အျပစ္တို႔ ေဖါက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္လာ ၾကေတာ့သည္။

ၾကားၾကားဖူးေပါင္ ဆိုေသာ ေထြတလာဆန္းက်ယ္ ျပစ္မႈ အေျမာက္အမ်ား က်ဴးလြန္ ေဖါက္ဖ်က္လာ ေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုယ္မလုပ္လည္း သူမ်ားက လုပ္တာနဲ႔ ကိုယ္ပါခံရတာကိုး.. ဆို သည့္ မိမိစိတ္တြင္း ခံစားေနရေသာ နာက်ည္းမႈကို ေျဖသိမ့္ေသာ ကိုယ့္စိတ္ကူးက ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အား ေပး လႈံ႔ေဆာ္ေနသည့္ အတြက္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကိုယ္မလုပ္လည္း ခံရတာပဲ ဆိုသည့္ ႐ိုက္သြင္းေပးေသာ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ လူမွန္ လူေျဖာင့္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စိတ္ဓါတ္ ပ်က္ျပားေသာ၊ လုပ္ခ်င္္ရာ လုပ္တတ္ေသာ လူေပေလးမ်ား အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြား ခဲ့ၾကသည္။

က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ႀကီး အတြက္ အနာဂတ္၏ ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းလ်ာ မ်ားစြာတို႔သည္ ဤပံု ဤနည္းျဖင့္ စိတ္ဓါတ္ယြင္းမွားေသာ ခံယူခ်က္၊ အေတြးအေခၚတို႔ ေပၚေပါက္ ျဖစ္ထြန္းသြားေစေတာ့၏။ ဥပေဒဆိုသည္မွာ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္လာသမွ် ခံစားရင္ဆိုင္ရဲသူ တို႔အတြက္ ေဖါက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္ ေစာ္ကားႏိုင္ေသာ အူတူအတ မိန္းမပ်ဳိေလးႏွယ္ သေဘာထား ခံယူလာေတာ့ ျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ႏွင့္ပင္ လူသားတိုင္း ပိုင္ဆိုင္အပ္ေသာ လူ႔အခြင့္အရး ဟူသည္ကို လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္္ရထိုက္ ေသာ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ဟူသည္ကို လည္းေကာင္း မသိရွာေတာ့ေသာ အာဏာ ပါးကြက္သား အေလာင္းအလ်ာ ေလးမ်ားသည္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႏွင့္ တူေသာတာ၀န္ အဆင့္တံဆိပ္ ေျပာင္ေျပာင္ ေယာင္ေယာင္ ၀တ္၍ ျပန္တန္း၀င္ အရာရွိဆိုေသာ ငါးစာကိုဟပ္ကာ ေက်ာင္းဆင္း စစ္ဗိုလ္ျဖစ္လာ ၾကေတာ့သည္။

ေနာက္ဆက္တြဲ ရလဒ္အျဖစ္ ယေန႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အရာရွိ အေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ တေယာက္ မေကာင္း အမ်ားဆိုသည့္ စစ္ေက်ာင္းမ်ားမွ ပံုသြင္းသင္ၾကား ေပးလိုက္သည့္ စိတ္ဓါတ္ခံယူခ်က္ မ်ားေၾကာင့္ ညႇာတာမႈ၊ စာနာမႈ ကင္းေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္လာၾကေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥပေဒ ဆိုသည္ကို လက္တလံုးျခား လုပ္တတ္ေသာ ဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားေလးမ်ား ျဖစ္လာၾကေတာ့ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယၡဳ ျပင္ပေလာကတြင္ ေျပဆိုေလ့ရွိသည့္ အမ်ားမိုးခါးေရ ေသာက္လွ်င္ ကိုယ္လည္း ေသာက္ရမယ္၊ ေရာမ ေရာက္ရင္ ေရာမ လုိက်င့္ရမယ္ ဆိုေသာ အျပဳအမူ၊ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ေဆာင္ သူတို႔ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
အမ်ားလုပ္တာ လုိက္လုပ္၊ အမွန္တရား ဘက္ရပ္တည္ၿပီး သူေတာ္ေကာင္းလုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔၊ သူရဲေကာင္း၊ အာဇာနည္ ပံုစံျဖင့္ ခၽြန္ထြက္ေခါင္းျပဴ မလာနဲ႔ ဆိုသည့္ စစ္အာဏာရွင့္ အလိုက် ေခါင္းေတာ္ညိတ္ စိတ္ေတာ္သိ အေလ့အထ သေဘာမ်ဳိးကို (မျဖစ္သင့္မွန္း သိသိႏွင့္၊ ႏိုင္ငံအတြက္ မရွိသင့္ေတာ့မွန္း နားလည္ပါဘိႏွင့္ မ်က္ကြယ္ျပဳ လစ္လ်ဴ႐ႈကာ) လိုက္နာလာသူမ်ား ျဖစ္ေပၚလာ ေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အမ်ား၏ စိတ္ထားအတိုင္းသာ လိုက္လုပ္၊ လို္က္ေတြး၊ အမ်ားႏွင့္ တတန္းတည္းသာေန၊ ခၽြန္၍ မေပၚႏွင့္။ လူေကာင္း၊ လူေတာ္၊ လူေဇာ္တို႔ ပံုစံမ်ဳိး၊ အမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံ၍ ေပးဆပ္ စြန္႔လႊတ္၀ံ့ေသာ စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ မလုပ္ရဲေသာ သူရဲေဘာေၾကာင္သည့္ တကိုယ္ေကာင္း စိတ္ဓါတ္တို႔ကို ႐ို္က္သြင္းေပးလိုက္၏။ အရာရာ အားငယ္စိုး႐ြံ႕မႈျဖင့္ အာဏာရွိသူတိုင္းကို ထိပ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈျဖင့္၊ လူပံုအလယ္ လူေတာ ရဲရဲမတိုး၀ံ့သည့္ ငုပ္လ်ဴိး စိတ္ဓါတ္တို႔ကို ႐ိုက္သြင္းေပးျခင္း ခံခဲ့ရသလို ျဖစ္သြား၏။ ေနာက္ဆံုး သူတစကိုယ္တစ သူလုပ္သလို လိုက္လုပ္၊ ကိုယ္လုပ္သလို သူလိုက္လုပ္၊ အၿပိဳင္အဆိုင္ အျပစ္ေတြ က်ဴးလြန္ၾကေတာ့ရင္း လူတိုင္းသည္ ရာဇ၀တ္မႈ တခုမဟုတ္ တခု က်ဴးလြန္ ဖူးၿပီးသူခ်ည္း ျဖစ္လာေတာ့၏။
သို႔ႏွင့္ အထက္အရာရွိေရွ႕ ေရာက္သည္ႏွင့္ သူခိုးလူမိမည္ စိုးေသာ မ်က္ႏွာေပး ေလးမ်ား အလိုလို ေမြးျမဴ ဟန္ျပ လာတတ္ေတာ့သည္။ အာဏာရွိသူ အထက္အရာရွိေရွ႕မ်ား မေရာက္လိုက္ႏွင့္ မသိစိတ္က ခိုင္းေစေသာေၾကာင့္လား မသိပါ၊ အလိုလိုေနရင္းပင္ သူခိုးလူမိမွာကို ေၾကာင့္ရြံ႕သည့္ မ်က္ႏွာေပးေလးမ်ား၊ တရားခြင္ထဲက တရားသူႀကီး ေရွ႕ေရာက္ေသာ တရားခံ ေလးမ်ား၏ ႐ုပ္သြင္္ တို႔က ေပၚလာေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားတင္း ဟန္ေဆာင္ေနေန လူမသိခိုက္ မိမိ ေဖါက္ဖ်က္ ထားသည့္ ျပစ္မႈမ်ားကို မိမိ အတြင္းစိတ္က သိေန ေသာေၾကာင့္ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရ ၾကျခင္း ျဖစ္၏။

စစ္ဥပေဒ ဆိုသည္ကလည္း ဘယ္လိုမွ ေရွာင္၍၊ တိမ္း၍၊ ကြင္း၍မလြတ္ေအာင္ ဖန္တီး ျပ႒ါန္းထား၏။ ထိုအခါ သည္းခံေအာင့္အီး မေနႏိုင္သူတို႔က လူအလစ္ ေဖါက္ဖ်က္၏။ ထိုသို႔ လက္ေအာက္ ငယ္သားတိုင္းက ဤကာလေရာက္လွ်င္ ဤျပစ္မႈမ်ဳိးကို ေဖါက္ဖ်က္ေလ့ ရွိသည္ကိုလည္း အာဏာပိုင္ ႀကီးမ်ားက သိေတာ္မူ၏။ သိသိႏွင့္ သူတို႔ကလႊတ္ေပးထား၏။

သူတို႔ အဓိက လိုအပ္သည္မွာ ဥပေဒကို ေဖါက္ဖ်က္သူတို႔အား ဥပေဒျဖင့္ အေရးယူ ေနာင္ၾကဥ္ေစေရး မဟုတ္။ သူတို႔လို အထက္ အာဏာပိုင္မ်ားကို မဆန္႔က်င္ေသာ၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ေကၽြးတာစား၊ ေခၚရင္လာ၊ ခံမေျပာေသာ စစ္ကၽြန္ေလးမ်ား အျဖစ္ ပါးပါးနပ္နပ္(အထက္အရာရွိ ဆိုသူကို အသင့္ ခူးခပ္၊ ရွာေဖြ၊ ေကၽြးေမြးလုပ္ကိုင္ေပးတတ္ေသာ ကၽြန္သာသာ) လုပ္ကိုင္ေပးေနလွ်င္ ၿပီး၏။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ အမိျမန္မာျပည္အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ စစ္သူရဲေကာင္း အေလာင္းလ်ာတို႔မွာ ေၾကာင္ဘား အာဏာရွင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ ျခဴဆြဲေပးလိုက္ျခင္းကို ခံရေသာ ဆပ္ကပ္ျပပြဲမ်ားမွ အလိမၼာ သတၱ၀ါေလးမ်ား ႏွယ္ အသိမႂကြယ္ ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့၏။

မိမိ စီနီယာလုပ္သလို လိုက္လုပ္ရင္း၊ ယေန႔ျမင္ေန ေတြ႔ေနရသည့္ အာဏာသံုး ကိုယ္က်ဳိးရွာ လုပ္ရပ္မ်ား၊ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ေကာင္းစားေရး ခံယူခ်က္မ်ား၊ ကိုယ့္တဘို႔ ေကာင္းစားေရး ၀ါဒ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အလိုလို လက္ခံလာ ၾကေတာ့ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

အထက္မွ ေပးအပ္ေသာ စစ္အမိန္႔ဆိုသည္ကုိ အတိအက်သာ လိုက္လုပ္၊ ဆရာသခင္ အာဏာရွင္ႀကီး မ်ား ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာေတြ႔ေတာ္မူေသာ ေက်းေတာ္ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး လက္ေအာက္ စစ္အမႈထမ္း တို႔သည္ နတ္ေရကန္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္ေသာ သူဆင္းရဲ၊ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း သူေဌးသူႂကြယ္ ျဖစ္သြားႏိုင္ သကဲ့သို႔ ဘ၀ကို ႐ုတ္ျခင္း ေျပာင္းလဲ တိုးျမႇင့္ေပးျခင္း ခံၾကရ၏။ သူတကာထက္ ခ်က္ခ်င္းႂကြယ္၀ ခ်မ္းသာျခင္းကို ျဖစ္ေစႏိုင္သည့္ ေငြေၾကးတနင့္တပိုး ရေစမည့္ အခြင့္အေရးမ်ား၊ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ တန္သည့္ တယ္လီဖုန္း ပါမစ္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကား ပါမစ္မ်ား၊ အိုးအိမ္ အေဆာက္အအံု ပိုင္ဆိုင္ ႏို္င္ခြင့္မ်ားကို ေပးသနားႏိုင္ေသာ အိမ္ေတာ္ပါ ေနာက္လိုက္ ငယ္ကၽြန္ေတာ္ ႀကီးမ်ားအျဖစ္ လက္သပ္ ေမြးျမဴျခင္းကို ခံယူလိုေသာ ပုဆိန္႐ိုး စိတ္ထားမ်ား၊ သခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ျခင္းမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ လုပ္ေဆာင္ ၾကေသာ ဓေလ့ကို က်င့္သံုး လာၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ေပ၏။

ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ၿမိဳ႕စား၊ နယ္စား၊ ရြာစားငယ္ေလးမ်ား ဆန္ဆန္ စိတ္ႀကီးေတြ၀င္၊ အာဏာရွင္ အငယ္စား ေလးမ်ားသဖြယ္ မိမိတို႔ အႏိုင္က်င့္ ႏိုင္ခြင့္ရွိသည့္ အရပ္သူ အရပ္သား ေတြအေပၚ အာဏာေတြ ပိုးစိုးပက္စက္ျပ၊ မိမိတို႔ တာ၀န္ယူထားသည့္ မိမိတို႔ပိုင္နက္ နယ္ပယ္ အတြင္းမွ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူလူထုကို ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳလုပ္လာတတ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ အႀကီးအမႈး စစ္အာဏာရွင္ႀကီးတို႔ အလိုက်ေရး တခုအတြက္ ဘာမဆို လုပ္ရဲလာၾက၏။

ရက္စက္ ေကာက္က်စ္ လာတတ္ၾက၏၊ ကိုယ္က်ဳိး တခုအတြက္ အရွက္တရား ဆိုသည္ကို စြန္႔ပယ္လိုက္ ၾကေတာ့၏။ နဂိုကပင္ အရွက္တရား ဆိုသည္ကို သင္မေပးလိုက္ေသာ စစ္ေက်ာင္းမွ စစ္ဓေလ့သည္ သာဆိုးေသာ လူသတ္စ႐ိုက္ကို တြန္းထိုးျမႇင့္တင္ ေပးလုိက္သလို ရွိေနမည္လား မသိပါ။ ထုိသို႔ ယဥ္ေက်းေသာ ျမန္မာတို႔၏ စိတ္ထားႏွင့္ ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္သည့္ လူမ်ဳိးေရးစ႐ိုက္၊ စိတ္ဓါတ္၊ အေတြးအေခၚတို႔ ယေန႔ေခတ္တြင္ ဖြ႔ံထြားလာသည္မွာ တေယာက္မေကာင္း အမ်ားဆိုသည့္ ၀ါးလံုးရွည္ႏွင့္ သိမ္း႐ိုက္၍ လူတိုင္း၏ စိတ္ခံယူခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးလိုက္သည့္ အာဏာရွင္ေခတ္ စစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စစ္ေသြး စစ္မာန္ကို အေျချပဳသည့္ စိတ္ႀကီး၀င္ အာဏာရွင္ အငယ္စားေလးမ်ားအျဖစ္ ပံုသြင္းေလ့က်င့္ေပးလိုက္သည့္ အေျခအေန မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု က်ေနာ္က သံုးသပ္မိ၏။

ေနာက္ပိုင္း လက္ေတြ႔ ဘ၀ေရာက္လာၿပီးမွ ဤအေျခအေနတုု႔ိ ေရာက္လာရျခင္း၊ အမ်ား မိုးခါးေရ ေသာက္၍ ကိုယ္္ လိုက္ေသာက္ရသည္ဟု ဆင္ေျခေပး ေျပာဆိုလာ တတ္ျခင္းတို႔မွာ ထိုအထက္ပါ တေယာက္ မေကာင္း အမ်ားဆိုသည့္ အခ်က္တခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ဆက္တြဲ ကူးစက္ရ ယူ ႏိုင္ေစသည့္ မ်က္ျမင္ လက္ေတြ႔ ျဖစ္စဥ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေလ့လာ ေတြ႔ရွိရသည္။

ျမန္မာစစ္တပ္တြင္း အခ်င္းခ်င္းၾကား မၾကာခဏ ျဖစ္ေနေလ့ရွိသည့္ အုပ္စုကြဲ အျမင္မၾကည္လင္ ျဖစ္စဥ္မ်ား၏ တရားခံမွာလည္း ထိုတေယာက္မေကာင္း အမ်ားဟု စြပ္စြဲၿပီး အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ျမင္တတ္ ေအာင္ ေမာင္းႏွင္ေလ့က်င့္ ေပးလိုက္ျခင္း မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ အရာရွိအခ်င္းခ်င္း၊ အျခား အဆင့္ အခ်င္းခ်င္း အၾကားမွာပင္ ရာထူးစြဲ၊ ေက်ာင္းစြဲ၊ ေဆြမ်ဳိးစြဲ၊ ေဒသစြဲ၊ ဆရာတပည့္ စြဲ၊ ေသြးသား ေတာ္စပ္မႈစြဲ၊ စေသာ အစြဲေပါင္းမ်ားစြာကို စိတ္တြင္း ေတးမွတ္၍ မသိမသာ ခြဲျခားဆက္ဆံ မသိမသာ ေနလာတတ္ၾက၏ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား၊ ဂ်ဴနီယာ အရာရွိမ်ားၾကား သိသိသာသာ ခြဲျခားျပဳမူ ေျပာဆို ဆက္ဆံ တတ္ၾကသည္။ အထက္ အာဏာပိုင္သူက ၎၏ အာဏာ အမိန္႔အတိုင္း လိုက္နာရသူ လက္ေအာက္ခံ ခိုင္းဖက္မ်ားအၾကား ေသြးခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခံရမႈ မ်ားေၾကာင့္လည္း လက္ေအာက္ငယ္သား အခ်င္းခ်င္း တဦးကုိ တဦး အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့လာျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ ေခါင္းေဆာင္က ငယ္သားကို မယံု၊ ငယ္သားက ေခါင္းေဆာင္ကို မၾကည္။

ပ်က္စီးပံုဖြဲ႔ေနေသာ တပ္မေတာ္ႀကီး ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ျပင္ဖို႔ေတာ့ လိုေပၿပီ။

ထို႔ေၾကာင့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ရွိသည္ဟု ေျပာေျပာေနေသာ အာဏာပိုင္မ်ားသည္ လက္ေအာက္ငယ္ သားမ်ားအၾကား သြားလာရသည္ကိုပင္ ေနာက္ေက်ာမလံု ျဖစ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္မည္။ ထိုသို႔ ဗြီအိုင္ပီ အတြက္ အထူးသီးသန္႔ ေရြးခ်ယ္ေလ့က်င့္ ေမြးျမဴထားေသာ လံုၿခံဳေရးတပ္မ်ား (ဥပမာ- အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္ႏွင္းေရး အထူးတပ္ဖြဲ႔လိုမ်ဳိး) သြားေလရာ ေခၚေဆာင္၍ ဂ်ာမန္ အူဇီ တကားကားႏွင့္ စစ္သား မ်ားၾကားတြင္ပင္ ေၾကာက္လန္႔ စိုးရိမ္ ေနၾကရေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်ားကိုၾကည့္၍ သံေ၀ဂ ရမိပါသည္။
ေၾသာ္..သနားပါဘိ….။

မိမိက ႐ိုးသားစြာေနပါလွ်က္ ေကာက္က်စ္ ေအာက္တန္းက်ေသာ စိတ္ေန စိတ္ထားရွိသည့္ အနားျပာ မ်ားက ႂကြယ္၀ ခ်မ္းသာေနသည္ကို အျမဲလိုလို ေတြ႔ျမင္ေနၾကရသည္။ ထိုသို႔ ညံ့ဖ်င္းေသာ စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ေအာက္တန္းက်စြာ ႂကြယ္၀ ခ်မ္းသာေနမႈကို မတုပ၊ အားမက် သင့္ပါဘဲ လိုက္လံ တုပ အားက်မိၿပီး၊ အမ်ား ကိုယ္က်င့္ပ်က္လွ်င္ ကိုယ္ပါလိုက္ပ်က္မွ တရား၀င္သည့္ လူမႈေရးစနစ္ ပံုစံမ်ဳိး ထင္ထင္ ရွားရွား ေပၚေပါက္ လာရျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ ထိုၾကားထဲမွ သခင္အားရ၊ ကၽြန္ပါး၀ စိတ္ထား မ်ားမ်ားေမြးကာ အခ်င္းခ်င္း လည္ပင္းနင္းႏိုင္ေလ၊ ေသြးခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္လိုသူ စစ္အာဏာရွင္ ႀကီးေတြ အႀကိဳက္ ေတြ႔ေလေလမို႔ ထိုပါးကြက္သား အာဏာရွင္ အငယ္စားတို႔ ေနရာ ေကာင္းေကာင္းမွာ အာဏာေစာင္း ထက္ျမက္စြာျဖင့္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ႂကြယ္၀ ခ်မ္းသာၾကသည္မွာ ယေန႔ေခတ္၏ မ႐ိုးေသာ ျမင္ကြင္းတခု ျဖစ္ေနေပၿပီ။

စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက ယင္းတို႔၏ စနစ္ဆိုး သက္ဆိုးရွည္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းေပါင္းစံု သံုး၍ အကြက္ခ် ေလ့က်င့္ေပးျခင္း ခံခဲ့ရေသာ္လည္း ခံယူခ်က္ စိတ္ထားဟူသည္ကို မည္သူမွ် ပံုသြင္း၍ မရဟု ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္သူ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္မ်ားက မည္သို႔မည္ပံု စိတ္ထားတို႔ မွန္ကန္ ေအာင္ ထိမ္းသိမ္း လာတတ္ခဲ့ပံုတို႔ကို ဆက္ကာ တင္ျပပါဦးမည္။ ေလာေလာဆယ္ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ျပန္၀င္ၾကည့္ၾကပါဦးစို႔….

စစ္သကၠသိုလ္ရွိ ေျမျပင္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်ေနာ္တို႔ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္း အားလံုးနီးပါးက ဂၽြမ္းထိုး ဖူးၿပီးပါၿပီ။ က်ယ္ျပန္႔လွေသာ ဗိုလ္ေလာင္း အိပ္ေဆာင္ ပရ၀ုဏ္မ်ား အတြင္း၊ အျပင္ တစ္ေလွ်ာက္ကို လွည့္ပတ္၍လည္း ဖါးခုန္၊ ခုန္ဖူးပါၿပီ။ အျပစ္ေပးခံရေသာ ကာလ ရွည္ၾကာ လာသည္ႏွင့္ အမွ် က်ေနာ္တို႔သည္ ရွက္ရေကာင္းမွန္း အားငယ္ရေကာင္းမွန္း ဘာမွ မသိေတာ့ေပ။ အျပစ္ေပးလွ်င္ခံ လစ္လွ်င္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ စသျဖင့္ သံသရာလည္ေနခဲ့၏။ တခါတရံ ေက်ာင္း၀င္းထဲ ၀င္ေရာက္လာတတ္သည့္ ကားေကာင္းကားသန္႔ အေကာင္းစားႀကီးမ်ား (စစ္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေဆြႀကီး မ်ဳိးႀကီးမ်ားသည္ ၎တို႔ ကိုယ္ပိုင္ကားမ်ားျဖင့္ ဗိုလ္ေလာင္း အိပ္ေဆာင္ အတြင္းထိ ၀င္ေရာက္ကာ ယင္းတို႔၏ သားခ်င္း ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို ဧည့္ေတြ႔ခြင့္ရွိ၏။ က်ေနာ္တို႔လို အညတရ စစ္ဗိုလ္ေလာင္း ေလးမ်ား၏ ဧည့္သည္မ်ား အတြက္မူ ဧည့္ေတြ႔ေဆာင္ဟု ေခၚေသာ စစ္သကၠသိုလ္ အ၀င္၀ရွိ အေဆာင္ ပုပုေလးမွာသာ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုရသည္။ အိပ္ေဆာင္အထိ မည္သူမွ်ေခၚခြင့္မရွိ။ မည္သူမွ် ေခၚမလာရဲေပ။ စီနီယာမ်ားကလည္း သူတို႔ မိတ္ေဆြ မ်ားကို အိပ္ေဆာင္အထိ မေခၚရဲေပ။ နည္းျပ အရာရွိမ်ား ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳဆိုရသည့္ ရာထူးႀကီးႀကီး အေကာင္ႀကီးႀကီး မ်ားမွသာ ဤသို႔ တက္လာႏိုင္ပါသည္)။ ထိုအခြင့္ထူးခံ ဇိမ္ခံကား လွလွႀကီးမ်ားေပၚ ပါလာတတ္ေသာ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ မိန္းမပ်ဳိေလးမ်ားက က်ေနာ္တို႔ ပထမႏွစ္ ေမ်ာက္သင္းကြဲမ်ား မုဆိုးအလယ္ မ်က္ႏွာငယ္ ေနရသည့္ႏွယ္ အျပစ္ေပးခံ ေနရသည္ကို တအံ့တၾသ ၾကည့္သြားၾက သည္ကိုလည္း မရွက္ႏိုင္ပါ။ ေက်ာျပင္တြင္ ေျမနီမ်ား စြန္းထင္းေနၿပီး ေခၽြးမ်ားျဖင့္ ကြက္ကာ ေပတူးနီရဲ ေနတတ္သည့္ မိမိတို႔ ဘ၀ကို မရွက္ႏိုင္ပါ။ ဦးေခါင္း ဆံပင္မွာလည္း ေျမနီေရာင္မ်ားျဖင့္ ဥေရာပ တိုက္သားမ်ားလို နီက်င္က်င္ အေရာင္ဆိုးထားသလို ျဖစ္ေနတတ္၏။ မ်က္ႏွာပံုပန္း ကလည္း ပင္ပန္းလြန္း အားႀကီး၍ ႐ႈံ႕မဲ့ကာ တြန္႔လိမ္ေနမည္မလြဲ။

ဤပံု ဤေယာက်ၤားပ်ဳိမ်ဳိးကို အဘယ္မိန္းမပ်ဳိက စိတ္ပါ၀င္စား ပါလိမ့္မည္နည္း။ သနားစဖြယ္ေကာင္း လွသည့္ ငရဲသားေလးမ်ား ငရဲခံေနရသည္ကို နတ္ျပည္မွ နတ္သမီးေလးမ်ားက လာေရာက္ၾကည့္႐ႈ သြားသည္ဟုသာ ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ စိတ္ထဲ ေတြးမိၾကသည္။

အရွက္တရားဟူသည္ ဘာပါလိမ့္ဟု ေမးျမန္းၾကရမည့္ႏွယ္ က်ေနာ္တို႔ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားမွာ အရွက္ကုန္ေသာ ဘ၀ကို ႀကံဳခဲ့ရပါ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ေနာ္တို႔ စစ္ေဆး႐ုံတြင္ ေဆးစစ္စဥ္ ကာလက အေၾကာင္းကို ေျပာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါ၏။ ယခု ဗိုလ္ေလာင္း အိပ္ေဆာင္သစ္ ႀကီးမ်ားေပၚ ေရာက္ၿပီး သည္မွစ၍ စီနီယာတို႔၏ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားမႈမ်ား၊ အျပစ္ေပး ခံရမႈမ်ား အျပင္ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ အခ်ိန္ဟူသည္ အလြန္တန္ဖိုးရွိေၾကာင္း ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးသည့္ အေနျဖင့္ ပီတီကြင္း အားကစားအခ်ိန္မွ ျပန္အတက္ ေရခ်ဳိးခ်ိန္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အခ်ိန္လု ေရခ်ဳိးရသည့္ အခ်ိန္ကိုလည္း ခံစားေတြးေတာ ေပးၾကပါဦး။

ပီတီကြင္းမွ တန္းျဖဳတ္ ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အိပ္ေဆာင္ေပၚ အတူတူ ျပန္တက္ရမည့္ စီနီယာ တို႔စသည္ မိမိတို႔ ပထမႏွစ္မ်ားအား ကြင္းမွ အိပ္ေဆာင္အေရာက္ အေျပးတက္ျဖင့္ ေျပးခိုင္းပါသည္။ ေနာက္က်ေသာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မယူဟု ရာဇသံပါ ေပးလိုက္ၿပီး ေျပးတက္ေနသူ မိမိတို႔ေနာက္မွ ယင္းတို႔ကပါ ထပ္ၾကပ္လိုက္ပါ ေျပးတက္လာပါသည္။ သူတို႔က ေလ့က်င့္သား ျပည့္၀ၿပီးသူမ်ားမို႔ က်ေနာ္တို႔ထက္ လွ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ ေျပးတက္ႏိုင္ၾကၿပီး သူတို႔ထက္ငယ္ေသာ က်ေနာ္တို႔မွာ သူတို႔ကိုမွီေအာင္ မနည္းေျပးလိုက္ရ၏။ ေနာက္က် က်န္ခဲ့၍ မရပါ။

မိမိတို႔က အိပ္ေဆာင္ေပၚသို႔ ျပန္မေရာက္ေသး၊ စီနီယာတို႔က အရင္ေရာက္ႏွင့္ ေနၾကၿပီ။ အသင့္ ႀကိဳတင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ေထာင့္ေပါင္းစံုမွ ေလ့က်င့္ ေမာင္းႏွင္ရန္ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္း ဖိတ္ေခၚေနေပ၏။ “ဟိုေမာင္ အျမန္ေျပးလာစမ္း။ ဒီေလာက္ေလး ေျပးတက္တာမ်ား ေဟာဟဲ ဆိုက္ရတယ္လို႔ ဒီမွာ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ အသက္႐ႈသံေတာင္ မထြက္ဘူး။ လာလာ….ကိုယ့္ညီကို သန္မာမႈ ရွိေအာင္၊ သက္လံုေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးမယ္ ”။ …စပါၿပီ။ အဲဒီမွာ စပါၿပီ။ ပီတီကြင္းက ေမာေမာ ပန္းပန္း ျပန္တက္ ေျပးလာရလို႔ အနားယူခြင့္ ရလိမ့္မည္ မထင္ပါႏွင့္၊ ေဟာဟဲဆိုက္လို႔ ရွာတစ္လစ္မွ မသိမ္းရေသးမွီ ေနာက္တခ်ီ တေမာင္းက လာျပန္ေလၿပီ။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ဗိုလ္ႀကီးေနသူ (အၿငိမ္းစား တပ္မေတာ္ အရာရွိတစ္ဦး)
ရည္ညႊန္း။ ။ Burma Digest Online Magazine

PDF ဖိုင္ျဖင့္ဖတ္လိုပါက ဤေနရာတြင္ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ပါ