ယေန႔ စစ္တပ္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ (၁၂)

တဖန္ မီးရထားစီးျခင္း ဆိုေသာ ျပင္ပမွ အရပ္သားတို႔ ျမင္လွ်င္ ၿပဳံးခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္သည့္ အျပစ္ေပးနည္း တမ်ဳိးအေၾကာင္း ႐ႈပါအုံး။ မီးရထား စီးရန္ အေနအထား အသင့္ ဟူေသာ ႏႈတ္အမိန္႔ရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အတြဲလိုက္၊ အတန္းလိုက္ ၁၀ ေယာက္တန္းမွ ၁၅ ေယာက္တန္းခန္႔ တန္းစီထားရာ အေနအထားမွ ေန၍ ခ်က္ခ်င္း ထုိင္ခ်ကာ ေဘးလွည့္၍ ေရွ႕လူ၏ ပခုံးကို ေနာက္လူမွ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္၊ အားလုံးေဆာင့္ ေၾကာင့္ ထုိင္ကာ အတြဲ၊ အတန္း မျပဳတ္ေအာင္ တေရြ႕ေရြ႕ ဖားခုန္ ခုန္ရျခင္းမ်ဳိးကို ေခၚ၏။ မီးရထားစီးျခင္း ဆိုေသာ နာမည္ကသာ သာယာခံစား စီးခ်င္း စဖြယ္၊ တကယ္ လိုက္လုပ္ရသူေတြ အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို မလြယ္ပါ။ တဦးခ်င္း ဖါးခုန္ ခုန္ခိုင္းလွ်င္ မိမိပင္ပန္းလြန္း၍ ဆက္လက္ မခုန္ႏုိင္ေတာ့သည့္ အခါတြင္ ေခတၱမွ် ရပ္နားၿပီး နာက်င္သည့္ဒဏ္ အနည္းငယ္ ေျဖသာသည့္ တုိင္ေအာင္ ဒူးေခါင္းကို အနားေပးျခင္းျဖင့္ သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း လုပ္ယူ၍ ရေသး၏။ ယခုကဲ့သို႔ အတြဲလိုက္ မီးရထားစီးရေသာအခါ၊ အပါးခို၍ မရေတာ့ေပ။ ေညာင္းညာလြန္း၍ ေရွ႕လူပုခုံးကို ဆုပ္ကိုင္ ခုန္ေနျခင္းကို အမွတ္တမဲ့ လက္လႊတ္လိုက္ မိပါက နာၿပီသာမွတ္၊ ထုိထက္ဆိုးသည့္ သာဆိုးေတြ ေရာက္လာလိမ့္မည္။ မည္မွ် ဒူးေခါင္းတို႔ နာက်င္ေနပါေစ။ အံႀကိတ္၍ အမိန္႔ အတိုင္း လုိက္မွီေအာင္ ခုန္ရ၏။

ဤသို႔ မီးရထားႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီးကာ အျပစ္ေပးခံရျခင္း ကာလအတြင္းတြင္ မိမိတို႔ အခ်င္းခ်င္း ႀကိတ္၀ုိင္း အသံ တိုးတိုးျဖင့္ စကားမ်ား၊ ရန္ျဖစ္ ေနၾကရျခင္းလည္း ရွိေသး၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ အခ်ဳိ႕ေသာ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းတို႔သည္ နာက်င္ ပင္ပန္း လြန္းေသာေၾကာင့္ အနားယူလိုေသာ္လည္း အတြဲျပဳတ္ပါက စတင္၍ လက္အတြဲျပဳတ္သူကို ျပင္းထန္စြာ အျပစ္ေပးေလ့ရွိေသာ ျပစ္ဒဏ္ကိုေၾကာက္၍ လက္ကို မျပဳတ္ရဲ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဖာသိဖာသာ အမူအရာျဖင့္ မိမိသက္သာရာ ရေစေၾကာင္း၊ အႀကံကုန္၊ ဂဍဳန္ ငပိခ်က္ ဆိုသည့္အတုိင္း မိမိဆုပ္ ကိုင္ထားသည့္ ေရွ႕လူ၏ ပုခုံးကို အားကိုယ္း တႀကီးျဖင့္ မွီတြယ္ အားျပဳကာ ဆြဲခို လိုက္ခုန္ျခင္းျဖင့္ သူစိုက္ ထုတ္ေနရေသာ အင္အားကုန္ ဖါးခုန္ျခင္း အားအင္ကို သက္သာေအာင္ မွီတြယ္ အပါးခိုကာ၊ ခုန္လာတတ္ ၾကေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ေရွ႕လူမွာလည္း သူ႔ကိုယ္ခႏၶာကို မႏုိင္မနင္းျဖင့္ အားယူကာ ပင္ပန္းႀကီး စြာျဖင့္ တဆင့္ခ်င္း လွမ္းခုန္ ေနရခုိက္တြင္ မိမိကို ေနာက္မွ တြဲခိုစီးကာ ေရသာခိုေသာ လူပ်င္း ကုိယ္ခ်င္းမစာ ကိုယ္သက္သာဖို႔ တစ္ခုသာ ၾကည့္ေသာ သူႏွင့္ တြဲလွ်က္သာ က်လွ်င္ျဖင့္ အမယ္မင္း အျဖစ္ဆိုးလွခ်ည္ရဲ႕ ဟု ဇာတ္ထဲက မင္းသားကို ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေအာ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ ေဒါသေတြ အလိပ္လိုက္၊ အလိပ္လိုက္ ထြက္ေနရေတာ့၏။

သို႔တုိင္ေအာင္ (ေထာင္၀ါဒါထက္ ဆိုးေသာ) ငရဲသား၀ါဒါ စီနီယာက ေဘးမွာ၊ သိမ္းငွက္တို႔၏ မ်က္လုံးျဖင့္ သားေကာင္ ရွာေနသည္မို႔ အမူအရာကိုလည္း မပ်က္ရဲ။ ေနာက္ကလူ ဆြဲခိုထားေသာ လက္ပုခုံး ဆုပ္အား သူအလိုလို ျပဳတ္ထြက္သြားေအာင္၊ အၿငိမ့္ ဇတ္မင္းသမီးတုိ႔ ျငဳတုတု ခရာတာတာ လုပ္ျပတတ္ခ်ိတ္တြင္ သူတို႔၏ ပုခံုးငယ္အား နိမ့္ခ်ည္၊ ျမင့္ခ်ည္လႈပ္သလိုပင္၊ က်ေနာ္တို႔၏ ပုခုံးႀကီးေတြကို မသိမသာေရာ၊ သိသိသာသာပါ လႈပ္ခါကာ ေနာက္က ခုိစီးလိုက္ေနသူ ကိုငပ်င္းျပဳတ္ထြက္ က်န္ခဲ့ေအာင္ လုပ္ရသည္လည္း ရွိ၏။ ထုိသုိ႔ ပုံခုံးသားကို ဆုပ္ကိုင္မႈ အားမႏုိင္ေတာ့ေအာင္ ကူလီကူမာ ဉာဏ္မ်ဳိးစုံျဖင့္ တြန္႔ခ်ည္၊ ႐ႈံ႕ခ်ည္ လုပ္ေနတာေတာင္ ရေအာင္ မွီတြဲ ခိုစီးသူ လူေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ရွိ၏။ (သူတို႔ ခ်စ္သူေတြေတာ့ ဘယ္လိုေနမည္ မစဥ္းစားတတ္)။ ဤမွ်မာေက်ာ ခုိင္မာေအာင္ ဘယ္လိုနည္းျဖင့္ လက္ဆုပ္အား စြမ္းရည္ကို ေလ့က်င့္ယူထား ခဲ့ၾကသည္ မသိႏုိင္ပါ။ က်ေနာ္လည္း တခါတရံ လက္ဆုပ္ကိုင္ ၿမဲလြန္းေသာ လူပ်င္းထဲ ပါပါသြား တတ္ပါသည္။

ထုိအခါ ေရွ႕ေနာက္ ႏွစ္ကိုယ္ခ်င္းသာ ၾကားႏုိင္ေသာ ရန္ပြဲေလးေတြကလည္း ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ စီနီယာ မျမင္ေအာင္ ႀကိတ္ျဖစ္ၾကေသးသည္။ (ေဟ့ေကာင္ ကိုယ္ခ်င္းစားေလကြာ၊ ႏွမေပး။ ဇြတ္ႀကီး ဆြဲခိုစီး မေနနဲ႔ကြ) စသည္ျဖင့္ တိုးတိုး၊ တိုးတိုး ရန္ျဖစ္ဆဲဆို မာန္မဲ ၾကေသးသည္။ ဒါကို စီနီယာ ေတြ႔သြားလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး နာဖို႔ျပင္ေပေတာ့။ အျပစ္ေပး ခံရခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် က်ေနာ္တို႔ ဒူးေခါင္းေတြထဲ မီးဖိုႀကီးေတြ လာထည့္ဖို႔ထားသလား ထင္မွတ္ရေအာင္ ဒူးေခါင္းျခင္္ဆီသို႔ ပူေလာင္ ဆူပြက္ခမ္းေျခာက္သည့္ အာ႐ုံ ခံစားရခုိင္။ ထြက္လိုက္သည့္ ေခၽြးမွာလည္း ေက်ာတျပင္လုံး စိုစိုရြဲ၍။ ဤသို႔ ႐ႈပ္ေထြး၊ ဆူညံ၊ လူဟန္၊ အသံေတြၾကားထဲ ဥၾသသံ ဆြဲေအာ္ခုိင္းသူ စီနီယာဆိုး တခ်ဳိ႕က ေအာင္ခိုင္းသည့္ ေဘာ္…ဘူး…ေဘာ္ ဟူသည့္ မီးရထား ဥၾသသံမ်ဳိးကို အားလုံးက သံၿပိဳင္ ေအာ္ရေသးသည္။ ထုိသို႔ ေအာ္ရခုိက္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္၍ ေအာ္ျခင္းလား၊ ငိုခ်င္စြာ ေအာ္ျခင္းလား၊ က်ေနာ္တို႔သာ သိခဲ့ေသာ ခံစားခ်က္ေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ မီးရထားႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး ျခင္းသည္ အစၥေရး ခေရာ (Israel Crawl) ေခၚ တြားသြားျခင္း အျပစ္ေပးခံရပုံ ထက္ေတာ့ ပိုမို ပင္ပန္း ဆင္းရဲ သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။

႐ုိလီလွိမ့္ျခင္း (Rolling) ဗိုလ္ေလာင္း အားလုံး တတန္းတည္း အိပ္လွဲ လွ်က္မွ၊ ငွက္ေပ်ာပင္ လိွမ့္သကဲ့သို႔ မိမိကုိယ္ကို ကြန္ကရစ္ ကြင္းျပင္ ေျမေပၚလိွမ့္ရသည့္ အျပစ္ေပးခံရ နည္းတမ်ဳိး။ ထုိအခ်ိန္တြင္းတြင္ မိမိ၏ လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ေပါင္ၿခံအတြင္း ထည့္သြား၍ မိမိကိုယ္ခႏၶာကို ငွက္ေပ်ာတုံးသဖြယ္ သေဘာထားကာ ကိုယ့္ဟန္ခ်က္ျဖင့္ကိုယ္ ေျမေပၚတြင္ အရွိန္ျဖင့္ လွိမ့္ျခင္း ပုံစံျဖစ္သည္။ တခါလွိမ့္လ်င္ အကြာအေ၀း အနည္းဆုံ ကိုက္ (၁၀၀) ခန္႔ထိ ေတာက္ေလ်ာက္ လွိမ့္ရသည္။ စီနီယာထံက ရပ္ဆိုေသာ အမိန္႔ရလွ်င္ လွိမ့္ေနရာမွ ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ထရပ္၍ သတိဆြဲ မတ္တပ္ရပ္ရျခင္း၊ အျပစ္ေပးခံရေသာ ပုံစံျဖစ္သည္။ ထိုအခါတြင္ လွိမ့္လူးထားေသာ လည္ပတ္မႈ ဟန္ခ်က္ အရွိန္မကုန္ ေသးေသာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ရပ္ေသာ ထုိသူသည္ အရွိန္မႊတ္မႊတ္ လည္ၿပီးေသာ ဂ်င္လုံး အရွိန္ကုန္ခါနီး၊ ရပ္တံ့ လဲက်ခါနီး ယိမ္းထုိးခါယမ္း ေနသကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကို ဟန္ခ်က္ မထိမ္းႏုိင္ဘဲ ေဘးမွ ရပ္ၾကည့္သူ ရယ္ခ်င္စဖြယ္ ဟုိလည္ ဒီယိမ္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မထိမ္းႏုိင္ေအာင္ မူးေ၀ ေနာက္က်ိေသာ စိတ္အာ႐ုံျဖင့္ လည္တည္ ဘူတည္၊ ျဖစ္က်န္ ေနခဲ့ရေသာ အျပစ္ေပး ခံရျခင္း နည္းတမ်ဳိးျဖစ္၏။ လွဲအိပ္လွ်က္သား လူမ်ားစြာ တို႔သည္ စီနီယာ၏ ေဘးမွ ေစာင့္ၾကည့္ ၾကပ္မတ္မႈျဖင့္ မိမိ၏ လိွမ့္ေနေသာ အရွိန္ကို မေလ်ာ့ေအာင္၊ ျမန္သည္ထက္ ျမန္ေအာင္ လွိမ့္ရ၏။ သက္သာရာ သက္သာ ေၾကာင္း လီဆယ္သည့္ အေနႏွင့္ အရွိန္ေႏွးေကြးစြာ လွိမ့္ရန္ ႀကိဳးစားမိေသာသူသည္ ေဘးမွ လမ္းေလွ်ာက္ လိုက္ပါလာေသာ စီနီယာ၏ ေရတို္င္ကီ တြန္းသကဲ့သို႔ ၀င္ေရာက္ တြန္းလွိမ့္ကာ အရွိန္တင္ ေပးျခင္းကို ဆင္းရဲ ပင္ပန္း မူးေ၀ျခင္း ျမင့္မားစြာျဖင့္ ခံစားရေပအုံးမည္။ အျပစ္ေပး ခံခဲ့ရသူမွာ အလြန္႔အလြန္ မူးေ၀သည့္ အာ႐ုံခံစားရၿပီး အစာအိမ္တြင္းရွိ အစာသစ္၊ အစာေဟာင္း၊ အစိမ္းရည္မ်ား အန္ထြက္သည္အထိ ဆုိးရြားစြာ ခံစားရသည္။ ကြင္းျပင္ တေလ်ာက္လုံးတြင္လည္း ေရာင္စုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေသာ အံဖတ္ အပုံမ်ားက ဟုိနား၊ ဒီမွာ။ ထုိအစာ မေဟာင္း၊ တေဟာင္းမ်ားကို စားေသာက္ရန္ ပ်ံ၀ဲေနေသာ ေရႊက်ီးကန္း တို႔ကလည္း စားေနက်မို႔ မည္သူ႔ကိုမွ မေၾကာက္၊ အတင္း၀င္ေရာက္ ထုိးသုတ္ေနၾကပုံမွာ သုသာန္ တစျပင္မွ သူေသတို႔အား မေၾကာက္ေသာ ဠင္းတ တို႔၏ အလားျဖစ္ေန၏။ ဤသည္မွာ အံ့ၾသ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ အျပစ္ေပးျခင္း တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေသာ ႐ုိလီလွိမ့္ျခင္း အျပစ္ေပးခံရနည္းမွ ျမင္ကြင္း တမ်ဳိးျဖစ္သည္။

လာျပန္ပါၿပီ၊ ေနာက္တစ္မ်ဳိး… တေစြ႔ခုန္ ဟု ေခၚေသာ အျပစ္ေပးနည္း (တ႐ုတ္သိုင္းကား ထဲမွ တ႐ုတ္သရဲ ကဲ့သို႔ လက္ႏွစ္ဘက္ ေရွ႕မွာ ဆန္႔တန္းထား၍ ခုန္ဆြ၊ ခုန္ဆြ ခုန္သြားရျခင္း) ရွာရွာေဖြေဖြ ဘယ္သူေတြ စတင္တီထြင္ ခဲ့သည္ မသိပါ။ စစ္တကၠသိုလ္တြင္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိ၍ အျပင္လူေတ႔ြ ျမင္လွ်င္ အလုိလို ဟာသျဖစ္ေန မည့္ ပုံစံမ်ားစြာရွိသည္။ ယခု က်ေနာ္တို႔ အားလုံးကို တေစြ႔ခုန္ အေနအထား အသင့္ဟူေသာ အမိန္႔ရသည္ႏွင့္ အားလုံးေသာ က်ေနာ္တို႔သည္ တ႐ုတ္ သရဲမ်ားကဲ့သို႔ မတ္တပ္ရပ္လ်က္မွ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေရွ႕သို႔ ဆန္႔တန္း၍၊ သရဲႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ မလႈပ္မရွက္ ၿငိမ္သက္ေနၾကရသည္။ လႈပ္ခြင့္မရွိ၊ လုံး၀ မလႈပ္ရေပ။ ခုန္ဆိုေသာ အမိန္႔ရမွ ေရွ႕သို႔ တစ္ခါခုန္ ရသည္၊ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေအာက္သို႔ မက်ရ၊ အတြဲလိုက္၊ အတန္းလိုက္ျဖစ္ရာ ခုန္ဆိုေသာ အခ်ိန္တြင္ မခုန္ဘဲ က်န္ခဲ့၍ မျဖစ္၊ နာသြားမည္မွတ္၊ အေ၀းက လွမ္းၾကည့္ ေနမည္ ဆိုလွ်င္ တန္းစီးကြင္း အတြင္းမွ တညီတညာ၊ ခုန္ခုန္ သြားေနေသာ တ႐ုတ္သရဲ အတု က်ေနာ္တို႔၏ ျမင္ကြင္းသည္ အဆန္းတၾကယ္၊ တညီတညာမို႔ အံအားသင့္စဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေနမည္လား မသိပါ။ က်ေနာ္တို႔ အားလုံးမွာေတာ့ ေခၽြးတလုံးလုံး ေက်ာျပင္၊ ဦးေခါင္းထက္မွာလည္း ဖုန္အလိမ္းလိမ္း၊ အံဖတ္ေတြလား ဘာမွန္း မသိေသာ ေပတူးတူးေတြက အျပည့္။ ဘာအနံ႔ နံပါသည္ဟု မေျပာတတ္ေအာင္ အနံ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဂႏၶာ႐ုံ၊ အာ႐ုံ ခံစားမႈေတြလည္း ေပ်ာက္ဆုံးေနေပၿပီ။ ဒီလို ဘ၀မ်ဳိးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရသူ က်ေနာ္တို႔မွာ အနာဂတ္၏ လူႀကီး၊ လူေကာင္း သားေကာင္း ရတနာေတြ က်ိမ္းေသ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု မည္သူ ဆို၀ံ့ပါသနည္း။

ေဟာဒီမွာ လာျပန္ပါၿပီ။ ပ်ဳိတို႔ေမာင္ရဲ႕ အဆန္းတမ်ဳိး၊ သူ႔နာမည္က မုန္႔ႀကိဳးလိမ္ ဟု ေခၚသည္။ နာမည္က ေဆာ့စရာလိုလုိ၊ မုန္႔လိုလိုပါ။ သူလည္းပဲ သက္ေတာင့္သက္သာ ခံစားႏုိင္စြမ္း လုံး၀ မရွိေသာ အျပစ္ေပးနည္း တခုျဖစ္၏။ သူ႔ပုံစံမွာ လူစင္စစ္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ပုံစံမွ မတ္တပ္ေျခစုံရပ္၍ ဘယ္ဘက္လက္ကုိ ပခုံးေရွ႕ တည့္တည့္ ဆန္႔ထုတ္ကာ လက္ညႇဳိး ထုိးထားရသည္။ ညာဘက္လက္ကို ဘယ္ခ်ဳိင္းေအာက္မွ လွ်ဳိ၍ ဘယ္ဘက္ နားရြက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားရ၏။ ေျခစုံရပ္ ကိုယ္ခႏၶာကို ရဟတ္ယဥ္ပန္ကာ ၀န္း႐ုိးသဖြယ္ထား၍၊ ဆန္႔တန္း ထားေသာ ဘယ္ဘက္လက္ကို ပန္ကာဒလက္ သဖြယ္ ပုံစံထားကာ ကိုယ္ခႏၶ ာတစ္ခုလုံးကို ေရြ႕လ်ား လွည့္ပတ္ရသည္။ လည္ပတ္မႈ အရွိန္နည္း၍ မရပါ။ မိမိကိုယ္ကို သက္သာေစရန္၊ မမူးေစရန္ အရွိန္ မပါေစေအာင္ ထိန္း၍ လွည့္ေသာ လူပါးကို၊ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ စီနီယာ တစ္ဦးဦးမွ ၀င္ေရာက္ ကိုင္တြယ္၍ အိုးထိမ္း စက္လွည့္သကဲ့သို႔ အရွိန္ကူ တြန္းထုိး ၀င္ကူ လွည့္တတ္သည္။ ထုိအခါမွ ခ်ားရဟတ္ အျမန္စီးလြန္သကဲ့သို႔ အလြန္အင္မတန္ မူးေ၀ေစျခင္း ခံစားရသည္။ ဦးေႏွာက္ေတြ ခ်ာခ်ာလည္သည့္ ေသြးလွည့္ပတ္မႈ မူးယစ္ေ၀၀ါးျခင္း ေ၀ဒနာဒဏ္ ခံစားရသည္။ ရပ္ဆိုသည့္ အမိန္႔ရသည့္အခါ ခ်က္ခ်င္း မရပ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ မိမိကသာ ရပ္လုိက္ေသာ္လည္း ကုိယ္ခႏၶာက မရပ္၊ အီနားရွား အရွိန္ျဖင့္ ဆက္လည္ေနကာ ေနာက္ဆုံး အရွိန္ေသသြားေသာ အခါမွ ေရာက္ရာ ေနရာ၌ပင္ ေခြေခြေလး လဲေနေတာ့၏။ ဤသို႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လုပ္ရသည့္ အျပစ္ေပးျခင္းမ်ဳိးမ်ား အျပင္ အျခားရက္စက္ ျပင္းထန္ေသာ အျပစ္ေပးျခင္း မ်ဳိးမ်ားလည္း ရွိေသးသည္။

အထက္ပါ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ေကာင္းစြာ လုိက္မလုပ္ေသာ၊ လိုက္မလုပ္ႏုိင္ေသာ ပထမႏွစ္ ဂ်ဴနီယာ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားအား ေဘာင္ေပၚတင္ျခင္း ဟုေခၚေသာ အၿငိမ္သက္ဆုံး အျပင္းထန္ဆုံး၊ ျပစ္ဒဏ္ကို ေပးျပန္ေလသည္။ ၾကည့္ၾကပါအုံးစို႔….။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား တန္းစီးကြင္း၏ ပတ္ပတ္လည္တြင္ လူ႔ပုခုံးနီးပါး ခန္႔ျမင့္သည့္ ေျမတားအုတ္၊ အလွကြက္ ေဖၚထားသည္ အုတ္နံရံ ႀကီးမ်ား ရွိ၏။ ၎၏အတြင္း၊ အျပင္ကို ပန္းအလွပင္မ်ား၊ အလွျမက္ခင္းမ်ား ျဖင့္၊ စိုက္ပ်ဳိး အလွဆင္ထား၏။ ေဘာင္ေပၚတင္ျခင္း ဆိုသည့္ အျပစ္ေပးနည္းမွာ ကြင္းေျပာင္ ကြန္ကရစ္ တလင္း အတြင္း ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ အသီးသီး အျပစ္ေပးခံရသူမ်ား အနက္မွ ေဒါင့္ မက်ဳိးသူ၊ ကလန္တန္တန္ လုပ္သူ၊ စီနီယာမွ အလိုမက်သူမ်ားကို ေရြးထုတ္ၿပီး၊ သီးျခားေခၚထုတ္ကာ ေဘာင္ေပၚတင္ ဟု အမိန္႔ေပးခုိင္းေစ ေတာ့သည္။ ထုိသို႔ ေခၚထုတ္ခံလုိက္ရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ထုိ (Specialized) ေခၚ အထူးေခၚထုတ္ ေရြးခ်ယ္ခံရ သူ ဂ်ဴနီယာ ဗုိလ္ေလာင္းသည္ မည္မွ်ပင္ပန္း မူးေ၀ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဟန္ခ်က္ပင္ မထိန္းႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ ယိမ္းထုိးေနသည္ ျဖစ္ေစ၊ အမိန္႔နာခံရန္ မပ်က္ကြက္ရေပ။ ဒယီးဒယုိင္ျဖင့္ ႏႈတ္မိန္႔အတုိင္း အနီးစပ္္ဆုံး ေနရာရွိ အုတ္ေဘာင္ေပၚသို႔ မိမိ၏ ေျခဖ၀ါး ႏွစ္ဘက္ကို လွမ္းတင္၍ ေျမသား ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေထာက္ကာ ေစာက္ထုိး အုန္းပင္စိုက္ပုံစံ အေနအထားျဖင့္ မလႈပ္မယွက္ ေနေနရ၏။ ယင္းသို႔ေသာ ပုံစံကို ေဘာင္ေပၚတင္ျခင္း ဟု ေခၚသည္။ အျမင့္ (၅)ေပခန္႔ရွိေသာ အုတ္ေဘာင္ေပၚသို႔ မိမိ၏ ေျခဖမိုး ႏွစ္ဘက္ကို လွမ္းတင္၍၊ လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဘက္ကို ေျမျပင္ေပၚ ေထာက္ကာ ကင္းၿမီးေကာက္ သဖြယ္ ေတာင့္ခံရျခင္း၊ (၅) ေပ အျမင့္ေပၚ ေျခတင္၍ ေျမျပင္လက္ေထာက္ ထားရျခင္းျဖစ္၍ ကုိယ္ခႏၶာသည္ ေဒါင္လုိက္ မဟုတ္ဘဲ၊ တေစာင္း အေနအထား ၇၀ ဒီဂရီခန္႔ ေစာင္းေန၍ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ လာသည္ႏွင့္အမွ် ပင္မ ခါး႐ုိးသည္ ဆန္႔တန္း မထားႏုိင္ေတာ့ဘဲ အလြန္အင္မတန္ နာက်င္ေကြးညႊတ္ လာတတ္သည္။ ထုိသုိ႔ေသာ ကင္းၿမီးေကာက္ အေနအထားအတုိင္း အနည္းဆုံး အခ်ိန္မိနစ္ ၃၀ ခန္႔မွ အမ်ားဆုံး ၂ နာရီခန္႔အထိ ၾကာတတ္သည္။ စာဖတ္သူ သာ ကိုယ္စားေတြးေတာ ခံစားၾကည့္ပါေတာ့။ သဘာ၀ႏွင့္ ဆန္႔က်င္၍ လက္ဖ၀ါးေပၚ တကိုယ္လုံး အားျပဳ ေထာက္ထားရၿပီး။ ပူျပင္းေသာ ေနေရာက္ေအာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တကိုယ္လုံးမွ စီးက်လာေသာ ေခၽြးတို႔သည္ အကၤ်ီ၊ ေဘာင္းဘီတို႔မွပင္ ထပ္မစုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ႏွာသီးဖ်ားထိတုိင္ ေရတေလွ်ာက္ စီးသကဲ့သို႔ စီးဆင္းလာေသာ ေခၽြးငန္က်ိက်ိ၏ အရသာကိုလည္း မေမ့ရက္ႏုိင္ေအာင္ ခံစားရသည္။ ၿငိမ္သက္စြာ ေနရသည္ မွန္ေသာ္လည္း ခံစားရသည္မွာ ကုိယ္ခႏၶာအဖို႔ အလြန္အင္မတန္ ပင္ပန္းလွေပသည္။ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ေ၀ဒနာ ဒုကၡ အလြန္ႀကီး မားလွေပသည္။

ယင္းအဆင့္ထိ ခံစားရေသာ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းသည္၊ ရက္စက္မႈ အစြမ္းမကုန္ေသးပါ၊ သူ႔ထက္ ျပင္းထန္ေသာ ျပစ္ဒဏ္ေတြ က်န္ရွိပါေသးသည္။ ကင္းၿမီးေကာက္ေထာက္၍ လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ ေျမျပင္ေပၚ အျပားလုိက္ခ် တြန္းထားရျခင္းသည္ မေထာင္းတာ လွေသာ္လည္း၊ သဘာ၀ လက္ဖ၀ါးကို အျပားလိုက္ ခ်ထား ေထာက္၍ ခံႏုိင္ရည္ ရွိေသးသည္။ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေသးသည္။

စီနီယာ၏ ျမင္ျပင္း အကတ္ဆုံး ေဒါင့္မက်ဳိးဆုံး သူတို႔မွာ ေဘာင္ေပၚတင္လွ်က္ အေနအထားမွ လက္သီးေထာက္ ထားရန္ ခိုင္းေစခံရျခင္းႏွင့္ အဆိုး၀ါးဆုံး ျပစ္ဒဏ္ တစ္ခုျဖစ္သည့္ ေရႊတဆုပ္ ဆိုသည့္ ပုံစံကို ထပ္မံရရွိေပေတာ့ သည္။

ေဘာင္အျမင့္ေပၚ တင္ထားရသည့္ ေျခႏွစ္ဖက္က အေပၚမွာ၊ မိမိလက္ႏွစ္ဖက္က ေျခေထာက္အစား ၾကမ္းျပင္မွာ ေထာက္လွ်က္ အေနအထား၊ ဘယ္လိုမွ ၾကာရွည္ မခံစားႏုိင္သည့္ ဤအခ်ိန္တြင္ လက္ဖ၀ါးျဖင့္ အျပားလိုက္ ခ်ေထာက္ထားရာမွ လက္သီးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ကို ေထာက္ရန္ ခုိင္းေစခံရေသာအခါ နဂိုကမွ ခ်ိနဲ႔ အားကုန္ စျပဳေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို ပိုမို ပင္ပန္းဆင္းရဲေစမည္မွာ အထူးေျပာဖြယ္ မရွိ။ ၾကမ္းျပင္မွာ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ၊ ျဗဳပ္ေတြ မညီမညာနဲ႔ဆိုလွ်င္ မေျပာလိုၿပီ၊ ထုိလက္သီးထိပ္ေလးသည္ တစ္ပတ္ခန္႔အထိ ေကြး၊ ဆုပ္၍ ရေကာင္း ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

ေျခေထာက္ကို မိုးေမွ်ာ္ထားကာ၊ လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ အားျပဳ ေထာက္ထားရ၍ ေသြးလွည့္ပတ္မႈ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ ကာ၊ မ်က္ႏွာႀကီးက ထူးအမ္းေဖာင္းတင္းေနၿပီး လက္ဖ်ံေသြးေၾကာမ်ားက ႂကြတက္ကာ လက္ႏွင့္ အေပၚပိုင္း တေလွ်ာက္ အျပင္းထန္ဆုံး ႂကြက္သားမ်ား နာက်င္ ခံစားေနရခ်ိန္၀ယ္ လက္၀ါးျဖန္႔ အားျပဳေထာက္ထား ရပ္တည္ ရမည့္အစား လက္သီးဆုပ္၍ အ႐ုိးျဖင့္ ေထာက္ရ ျပန္ၿပီဆိုပါက မည္သို႔ ခံစားရမည္နည္း။

တကိုယ္လုံး၏ အေလးခ်ိန္ကို လက္ဆစ္ ထိပ္႐ုိးေလး ရွစ္ခုေပၚတြင္သာ စုၿပဳံတင္ထား အားျပဳ ရေသာအခါ နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာသည္ အဆုံးမရွိေတာ့၊ အ႐ုိးထိပ္ႏွင့္ ထိေတြ႔ရာ ေအာက္ခံေျမျပင္သည္ သဲ၊ ႏႈန္း၊ စေသာ ေပ်ာ့ေသာ ေျမျပင္ဆိုက ခံရ သက္သာ ႏုိင္ေသာ္လည္း ေက်ာက္စရစ္ခဲေတာ၊ ကြန္ကရစ္ ၾကမ္းၾကမ္းတို႔ ေပၚတြင္ လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ ေထာက္ရေသာအခါ ေ၀ဒနာသည္ အဆုံးမဲ့၊ အံႀကိတ္၍ ခံျပင္းေသာ ေ၀ဒနာတုိ႔ေၾကာင့္ က်ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္သည္ ေခၽြးနဲ႔ေရာေႏွာ က်ဆင္းေနေပၿပီ။

အျပစ္ေပးခံရေသာ ပြဲတိုင္းလိုလိုပင္ က်ေနာ္သည္ အျမင့္ဆုံးေသာ အျပစ္ေပးခံရမႈ ရာထူးမ်ားထိ အဆင္ျမင့္ျမင့္ ေအာင္ျမင္စြာ လွမ္းဆြတ္ရယူႏုိင္သည္ ခ်ည္းပင္၊ ဤမွ်ထိ ေဒါင့္ မက်ဳိးသူျဖစ္၏။ စီနီယာတို႔၏ ျမင္ျပင္းကတ္ ျခင္းကို ခံရသူျဖစ္၏။ အပြင့္လင္းဆုံး ၀န္ခံရလွ်င္ က်ေနာ္သည္ အဓမၼမႈကို မေက်နပ္၍သာ စီနီယာ ဆိုသည္ကုိ ထီမထင္၊ စိတ္မထင္တုိင္း ဂ႐ုမစိုက္ သလို ေနခဲ့ေသာ္လည္း၊ ျပစ္ဒဏ္ ေပးခံရသည့္ အခါ နာက်င္ ခံစားရမႈ ေ၀ဒနာ ျပင္းထန္လြန္း၍ လူမသိေအာင္ အံႀကိတ္ ငိုခဲ့ရသည့္ ပြဲေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။

ဤမွ်ျဖင့္ နားခြင့္ျပဳပါ။ ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ဗိုလ္ႀကီးေနသူ (အၿငိမ္းစား တပ္မေတာ္ အရာရွိတစ္ဦး)
ရည္ညႊန္း။ ။ Burma Digest Online Magazine

PDF ဖိုင္ျဖင့္ဖတ္လိုပါက ဤေနရာတြင္ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ပါ