ျပည္တြင္းျပည္ပေပါင္းစပ္ျခင္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ

စက္တင္ဘာဤမွာဘက္ရဲ႕ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးကို အားလံုးက စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ နအဖ ဘာလုပ္ေနသလဲ။ ျပည္သူလူထု ဘာစဥ္းစားေနလဲ။ ျပည္တြင္းျပည္ပ အတိုက္ အခံေတြ ဘာလုပ္ေနသလဲ။အေျခအေနဟာ ၿငိမ္ေနလို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတာကို ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ႀကီး ျပေနတယ္။ ေတာင္းဆိုေနတယ္။ စစ္ေရးသေဘာေျပာရရင္ ႏွစ္ဘက္အၾကားမွာ ေနရာအရ အသာစီးရေစမယ့္ ေတာင္ကုန္းတကုန္း ႐ွိေနတယ္။ အဲဒီကုန္းကို ကုိယ္က မစီးမိရင္ သူက စီးသြားလိမ့္မယ္။

နအဖဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းမွာ ဘယ္လိုမွျပန္ကုလို႔မရတဲ့ ဒဏ္ရာႀကီး ရသြားၿပီ။ အဲဒါကေတာ့ သာသနာ့ေလာကကို ေသြးစြန္းေစတဲ့လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သာမန္ ျပည္သူ လူထုေတြကေတာင္ စိတ္နာမုန္းတီးသြားတာျဖစ္တယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္ စားၾကတဲ့၊ တမင္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ကင္းေအာင္ေနၾကတဲ့ လူေတြ၊ သာသနာေရးပုဂၢိဳလ္ေတြကို အမ်က္ ထြက္ေစခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွမဟုတ္၊ ဘာသာစံုကပုဂၢိဳလ္ေတြကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့ တယ္။ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ သူတို႔ အင္မတန္ၾကည္ညိဳပါတယ္ဆိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးနဲ႔ မယ္သီလရွင္ေတြအေပၚေတာင္ ဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုရင္ ငါတို႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတြ၊ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြအေပၚ ပိုလို႔သာဆိုးမွာပဲလို႔ သတိေပးလိုက္ သလို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။

ဒါေတြဟာ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းတုန္းက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ စိမ္ေခၚခဲ့တဲ့ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အမ်ားစုႀကီးကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္တာျဖစ္တယ္။ လူထုအံုႂကြမႈတို႔၊ ေတာ္လွန္ေရးတို႔ ဆိုတာဟာ ဒီၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အမ်ားစုႀကီး ကိုယ့္ဘက္ကိုပါဝင္လာေအာင္ လုပ္ၾကရတာျဖစ္ တယ္။ ဒီစာရင္းထဲမွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက အိမ္ေထာင္႐ွင္ေတြသာမက စစ္တန္းလ်ား-ရဲတန္းလ်ား ထဲက အိမ္သူေတြ၊ ႀကံ႕ဖြတ္နဲ႔ စြမ္းအား႐ွင္မိသားစုေတြ၊ ေအာက္ေျခ တပ္မႉးတပ္သားေတြပါ ပါဝင္တယ္။ သူတို႔ပါ၀င္လာၿပီဆိုရင္ လႈပ္႐ွားမႈရဲ႕အေကြ႔အခ်ိဳးတခုကို ေရာက္ေတာ့တာပဲ။ လႈပ္႐ွားမႈတခုအေနနဲ႔ေျပာရရင္ လူထုႀကီးကို ဒီလိုအဆင့္မ်ိဳးေရာက္ေအာင္ ျမႇင့္တင္ရတာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ အခု အဲဒီလိုအပ္ခ်က္က ျပည့္စံုသေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ လိုအပ္ေနတာ မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈပဲ။

ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ အေ၀းကေန ဘာလုပ္လို႔ ၫႊန္ၾကားတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ၫႊန္ၾကားေနၾကတာေတြက ေနရာအႏွံ႔ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကမၻာ့ေထာင့္တိုင္းကေန ၫႊန္ၾကားေနၾက တယ္လို႔ေတာင္ ေျပာရင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေခါင္းေဆာင္တယ္ဆိုတာ ဘာလုပ္ရမယ္လို႔ ၫႊန္ျပ တာပဲလို႔ ယူဆၾကသလားမသိဘူး။ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ လူေတြကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ ဘာလုပ္ၾကလို႔ ေျပာခဲ့ၾက႐ံုသက္သက္ ပဲလား။ မဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတာ။ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႔တခုကို တည္ေထာင္ရာမွာ ပါ႐ံုမက၊ ႐ွင္သန္ႀကီးထြားေအာင္လုပ္ရာ၊ ဆိုးတူ ေကာင္းဘက္ အတူတိုက္ပြဲ၀င္တာေတြမွာပါ ထိပ္က ပါခဲ့ၾကတာ။

ျပည္ပကေန လွမ္းၿပီးေခါင္းေဆာင္တယ္ဆိုတဲ့ သာဓကေတြလည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ သမိုင္းမွာ အမ်ားႀကီး႐ွိခဲ့တာပဲ။ လီနင္ဟာ ႐ု႐ွားေတာ္လွန္ေရးကို ျပည္ပကေခါင္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ သခင္သိန္းေဖတို႔ဟာလည္း အိႏိၵယမွာေနရင္း ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကို ေခါင္းေဆာင္ရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့ ၾကတယ္။ သတိျပဳၾကရမွာက သူတို႔မွာ ျပည္တြင္းကအေျခခံ အခိုင္အမာ၊ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ႐ွိတယ္။ အျပင္ကေန အသံသက္သက္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ေခတ္ေတြတုန္းက အခုလို ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနတို႔၊ အင္တာနက္တို႔၊ တယ္လီဖံုးတို႔ဆိုတာေတြကို အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ေတြ႔ဖူးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ အကုန္လံုးက ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို အဓိကထား လုပ္ၾကရတယ္။ အဆက္အသြယ္အားလံုးဟာ စြန္႔စားမႈေတြ ျပည့္ေနတာခ်ည့္ျဖစ္တယ္။

ျပည္ပကေန ျပည္တြင္းကို ကိုယ့္သေဘာထားေတြကို ႀကိဳက္သလို ပို႔ႏိုင္ေနတဲ့ကာလ မွာ အထဲကလူေတြ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ကုန္ေစတဲ့ မတူတဲ့အျမင္ေတြ ပို႔တယ္ဆိုရင္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ တဲ့ အမွား က်ဴးလြန္တာပဲ။ အတြင္းနဲ႔ အျပင္နဲ႔ ျငင္းရမယ့္ကိစၥေတြကိုလည္း အရမ္း မျဖန္႔လႊင့္ သင့္ဘူး။ အထဲက လူေတြအေနနဲ႔ သူတို႔အျမင္ေတြကို ေျပာခြင့္၊ ျဖန္႔ခြင့္မ႐ွိေသးတဲ့ အေနအထား မွာ ကိုယ့္အယူအဆက အသံနဲ႔ဖိထားတယ္ဆိုတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ဘူး။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ျငင္းၾက ရမွာေတြကို ခဏခ်ထားသင့္တယ္။ ကိုယ့္မွာ ေငြေရးေၾကးေရးက အကုန္လိုလို ျပည့္စံုေနတဲ့ အခါမွာ အကုန္ခ်ဳိ႕တဲ့ေနသူေတြကို ငဲ့ညႇာသင့္တယ္။ တခ်ဳိ႕ဟာ အခုလို အခြင့္အေရးေကာင္း တုန္း ငါတို႔အျမင္ေတြကို လႊမ္းေအာင္ လုပ္ထားလိုက္မယ္လို႔မ်ား ယူဆထားၾကသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ မလုပ္သင့္ပါဘူး။

ျပည္ပကလူေတြရဲ႕ တာ၀န္ဟာ ျပည္တြင္းမွာ တကြဲတျပားျဖစ္ေနသူေတြကို စုစည္းေပး ဖို႔၊ တူညီတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ တင္ႏိုင္ေအာင္ညိႇႏိႈင္းေပးဖို႔ ျဖစ္သင့္တယ္။ အအက္ကို သပ္လွ်ဳိ တာမ်ဳိး မလုပ္သင့္ဘူး။ စစ္အုပ္စုက ျပည္တြင္းမွာ အတိုက္အခံေတြကို ေလသံေလးမွ ဟခြင့္ မေပးဘဲထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္ပ႐ွိ လူေတြအေနနဲ႔ တျပည္လံုး၊ တကမၻာလံုးၾကားေအာင္ သံကုန္ ဟစ္ခြင့္ရေနတယ္။ ဒါကို တန္ဘိုးထား၊ ထိေရာက္စြာ အသံုးခ်ၾကရမယ္။ အနည္းဆံုး အားလံုး သေဘာတူလက္ခံႏိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ ေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကသင့္တယ္။

ျပည္ပအင္အားစုေတြဟာ ျပည္တြင္းအင္အားစုေဆာင္းေရး၊ တည္ေဆာက္ေရးမွာ လည္း အားစိုက္ပါဝင္ရမယ္။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို အသံုးျပဳၿပီး သံုးစြဲသူ၊ ျဖဳန္းတီးသူသက္သက္ မျဖစ္သင့္ဘူး။ အတြင္းကတည္ေဆာက္ထားတဲ့ အင္အားေတြကို တန္ဘိုးထားထိန္းသိမ္း၊ အတူ တိုက္ပြဲဝင္ၾကရမယ္။ ဒီလိုလုပ္ငန္းမ်ဳိးဟာ ဒီေန႔လိုကာလမွာ တည္ေဆာက္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္တယ္ဆိုတာ လုပ္ဖူးသူတိုင္း သိတယ္။ တည္ေဆာက္ထားတာမွန္သမွ်ဟာ အလြယ္တကူ၊ အခ်ိန္တိုတုိနဲ႔ ရ႐ွိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ အာဇာနည္ေတြရဲ႕ အ႐ွိန္ၾသဇာေတြ၊ ပါတီေတြ၊ ၀ါဒေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕အစဥ္အလာ၊ ၾသဇာေတြ စတာေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားၾကတာ ျဖစ္တယ္။ နအဖကို မုန္းတီးမႈတခုထဲနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ နာက်ည္းမုန္းတီးတယ္ ဆိုတာနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အအံုထဲက အစိတ္အပိုင္းတခု ျဖစ္သြားတာမဟုတ္ ဘူး။ စစ္သားေကာင္းတေယာက္ဟာ က်ည္ဆံကို အရမ္းမျဖဳန္းတီးဘူး။ တပ္မႉးေကာင္း တေယာက္ဟာ တပ္သားေတြရဲ႕အသက္ကို အရမ္းမျဖဳန္းဘူး။ အလားတူပဲ ယူဂ်ီလုပ္ငန္း တာဝန္ ယူလုပ္ေနသူေတြဟာ မိမိအင္အားေတြကို အလြယ္တကူ စေတးပစ္လုိ႔မျဖစ္ဘူး။ ႐ွာရတယ္၊ ေမြးရတယ္၊ တည္ေဆာက္ရတယ္။

ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ အတတ္ပညာ၊ အႏုပညာျဖစ္တယ္ဆိုတာေတြအျပင္ ကိုယ္က်ဳိး ကင္းမႈ၊ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈ စတာေတြလည္း ပါတယ္။ လူထုအေရး၊ လူထုအေရးေတာ္ပံုကို ကိုယ့္အေရး၊ ကိုယ့္အေရးေတာ္ပံုလို သေဘာထားတယ္ဆိုတာဟာ ကိုယ္အက်ဳိးနဲ႔ တြဲဖက္ ထားတာကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။

ဆိုလိုတာ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရးကို သာမန္ လတ္တေလာခ်င္းေပၚေပါက္ တဲ့ လႈပ္႐ွားမႈေလာက္နဲ႔ လုပ္လို႔မရဘူး။ ေရ႐ွည္တည္ေဆာက္၊ ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ၾကရမယ္။ တပြဲနဲ႔မေအာင္ရင္ ေနာက္တပြဲ ဆက္တိုက္ႏိုင္ေအာင္ တည္ေဆာက္ရမယ္။ ဒီလိုအေဆာက္အအံု တည္ေဆာက္တာကို လက္နက္အားကိုး၊ ေငြအားကိုးနဲ႔ ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ေသာက္လုပ္လို႔ မရဘူး၊။ ေခါင္းေဆာင္မႈအရည္အေသြးဟာ ဒီေနရာမွာ စကားေျပာတာပဲ။ တိုက္ပြဲတပြဲကို ဦးေဆာင္တာနဲ႔ အေရးေတာ္ပံုတခုကို ဦးေဆာင္တာတို႔ေတာင္ မတူဘူး။ စစ္ေခါင္းေဆာင္မႈ မွားရင္ ရလဒ္ကို ခ်က္ျခင္းျမင္ရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈမွားရင္ ရလာဒ္ကို ခ်က္ျခင္း ျမင္ေကာင္းမွျမင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆံုး႐ႈံးးမႈကေတာ့ ဘာမွမကြာဘူး။ ဆံုး႐ံႈးမႈဒဏ္ကို ခံၾကရရာ မွာလည္း အာဏာရေနသူနဲ႔ အာဏာမဲ့သူတို႔ မတူဘူး။ အာဏာမဲ့သူဟာ ဆံုး႐ံႈးမႈ ပိုႀကီးေလ့႐ွိ တာပဲ။

ေနာက္ဆံုး မေမ့သင့္တဲ့အခ်က္တခ်က္က ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာဟာ ေခါင္းေဆာင္တာ သက္သက္မဟုတ္ဘူး။ သူပါ ပါ၀င္တိုက္ပြဲ၀င္၊ ဆင္ႏႊဲရတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။ တိုက္ပြဲတပြဲ၊ လႈပ္႐ွားမႈတခု ဆံုး႐ံႈးတယ္ဆိုရင္ ေအာက္ေျခက တရားခံျဖစ္တယ္ရယ္လို႔ မ႐ွိဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ပဲ တရားခံျဖစ္တယ္။ သူ႔ပဲ အဓိကတာ၀န္႐ွိတယ္။

ဗၾသ