ယေန႔ စစ္တပ္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ (၁၅)

အိပ္ေဆာင္ေရာက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမ်ား ၿပိဳင္ဆိုင္ေရး တာ၀န္က်ေသာ နည္းျပ စီနီယာက ႀကိဳတင္ေစာင့္ေနၿပီး က်ေနာ္တို႔အတြက္ သန္မာမႈ ဆိုေသာ ဒူးေခါင္း ေလ့က်င့္ခန္း အတြက္ ဖါးခုန္ ခုန္ခိုင္းျခင္း၊ ဗိုက္သားႂကြက္သားမ်ား သန္မာေရးအတြက္ ဘယ္ရီ ႐ိုက္ျခင္းေခၚ အိပ္ထ မတင္ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို တရစပ္ လုပ္ခိုင္းေတာ့သည္။ ၎ေနာက္ ပင္ပန္းမႈ ႂကြက္သားမ်ား ေျပေလ်ာ့ ေစရန္ အေၾကာေလ်ာ့ျခင္းကို ထပ္မံလုပ္ရျပန္ပါ၏။ ထိုသို႔ က်ေနာ္တို႔ ပထမႏွစ္ အုပ္စုက ေလ့က်င့္ခန္း မ်ား လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ စီနီယာ အမ်ားစုက ေရခ်ဳိးေနၾကပါသည္။ သူတို႔အားလံုး ေရခ်ဳိးၿပီးစီးေလာက္ခ်ိန္ တြင္မွ မိမိတို႔ကို ေရခ်ဳိးရန္ တန္းျဖဳတ္ေပးလိုက္ၿပီး ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေရခ်ဳိးၿပီးသည္အထိ တိုင္ပင္ေခၚ အမွတ္စဥ္ျဖင့္ တရစပ္ ေမာင္းႏွင္ျပန္ပါသည္။ အိပ္ေဆာင္တန္းလ်ားထဲ၀င္ ခ်က္ခ်င္း ၀တ္ဆင္ ထားေသာ ပီတီ ဒရက္စ္ေခၚ ေလ့က်င့္ေရး၀တ္ ယူနီေဖါင္းကို ခ်က္ခ်င္းခၽြတ္၊ ပံု၊ ပုဆိုးေရလဲကို ေကာက္ စြပ္၊ စစ္တဘက္ငယ္ကို ၿခံဳကာ ခ်က္ခ်င္း ေရခ်ဳိးကန္ရွိရာသို႔ အေျပးျပန္ထြက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေရခ်ဳိးၿပီး၊ စစ္ယူနီေဖါင္းလဲၿပီးသူ စီနီယာတို႔က အေပါက္၀မွ ေစာင့္ၿပီး မိမိတို႔အားလံုးကို တေယာက္ မက်န္ အေျပးအလႊား၊ အလုအယက္ ေရခ်ိဳးရန္ လုပ္ေဆာင္ၾကပံုကို ေစာင့္ၾကည့္ေန၏။

ႏႈတ္ဖ်ားကိုယ္စီမွလည္း ဟိုေမာင္ အျဖန္အလုပ္စမ္း။ အျမန္လုပ္၊ မၿပီးေသးဘူးလား၊ အျမန္လုပ္စမ္း စသည္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ အမိန္႔ေပးေနၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔မွာ ေဆာက္တည္ရာ မရ၊ အလု အယက္ ေရခ်ဳိးကန္ထဲ တိုးေ၀့ေရာက္ရွိသြားေသာ အခါ၊ ေရကန္အတြင္းမွ ေရက မက်န္ေတာ့သေလာက္ပင္။ ေအာက္ေျခထိလုနီးပါး ေရကိုပင္ က်ေနာ္တို႔ တသိုက္ အလုအယက္ ခ်ဳိးရန္ျပင္ရသည္။ ၀တ္လာေသာ ေရလဲလံုခ်ည္ကို ေကာက္ခၽြတ္၊ ေရကန္ေဘာင္ေပၚ ပစ္တင္၊ ၿခံဳလာေသာ စစ္တဘက္တိုေလးကို ပစ္တင္၊ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ေရကန္အတြင္းရွိ ေအာက္ေျခထိလု နီးပါးသာ က်န္ေတာ့သည့္ (ထံုးခ်ဳိးမ်ား၊ ထံုးအနယ္အႏွစ္မ်ားျဖင့္ ေရာကာ ျဖဴျဖဴက်င္က်င္ ျဖစ္ေနေသာ) အႂကြင္း အက်န္ေရကို အလုအယက္ ခ်ဳိးရသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ စီနီယာ ဒုတိယႏွစ္မ်ားႏွင့္ တတိယႏွစ္ အားကစားနည္းျပတို႔က ေရကန္အတြင္း မိမိတို႔ ေရခ်ဳိးသည္ကို အမွတ္စဥ္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေမာင္းႏွင္၏။ သူေရတြက္ေနသည့္ အမွတ္စဥ္ (ဥပမာ- ၁ မွ ၂၀ အတြင္း ၿပီးေအာင္ခ်ဳိး ဟုဆိုလွ်င္ ထိုအမွတ္စဥ္ေရတြက္ေနသည့္ ကာလအတြင္းသာ ၿပီးေအာင္ ေရခ်ဳိးရသည္)။ ထိုသို႔ေရခ်ဳိးလ်င္ပင္ အေနာက္က က်ားလိုက္ေနသလို အလုအယက္ ကေသာကေမ်ာ ခ်ဳိးရသည္မွာ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀၏ (၇)လခန္႔ ကာလအထိ ေန႔စဥ္ျမင္ကြင္းျဖစ္၏။ ေန႔တဓူ၀ ကိစၥျဖစ္၏။

ဤေနရာတြင္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းသား ဘ၀တြင္ ႀကံဳခဲ့ရေသာ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလး တခုကို ေျပာျပခြင့္ ျပဳပါခင္ဗ်ား။ အုတ္ေဘာင္ လူတရပ္ခန္႔အျမင့္ ကာရံထားသည့္ ေရခ်ဳိးကန္ငယ္ အတြင္း အလုအယက္ တိုး၀င္ကာ ဘယ္သူေတြေရာက္ေန၊ ေရခ်ဳိးေနမွန္း မၾကည့္ႏိုင္အား၊ ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ လူေတြၾကားထဲ အတင္းတြန္းထိုး ၀င္ေရာက္ ေရခပ္၊ ခပ္သြက္သြက္ေလာင္းခ်ဳိး၊ ဆပ္ျပာတိုက္ခ်ိန္မရွိ၊ ေရစိုယံုေလာက္ ေလာင္းၿပီးခ်ိန္ မွာ စီနီယာေတြ ေအာ္ေနေသာ အခ်ိန္တိုင္ပင္က ျပည့္ၿပီ။ ထိုအခ်ိန္ ေရခ်ဳိးကန္ေပၚ တ၀ိုက္တြင္ ျမဴခိုးလိုလို ေရေငြ႔လိုလို အေငြ႔တို႔က လြင့္ပ်ံတက္လွ်က္ရွိ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၏ ေအးျမေသာ ရာသီဥတုအတြင္း ေခၽြးတရႊဲရႊဲ ေသြးတပူပူျဖင့္ အားကစားကြင္းမွ ျပန္တက္လာေသာ မိမိတို႔သည္ ႐ုတ္ျခည္း ေအးျမေသာ ေရကို အလုအယက္ခ်ဳိး ၾကေသာေၾကာင့္ အပူအေအး ဓါတ္ျပဳကာ ေခၽြးတို႔ အေငြ႔ ျပန္လာၾကျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္မ်ား ကိုယ္ခႏၶာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ေရခိုးေရေငြ႔ တို႔သည္ မီးေလာင္ေနေသာ ထင္းတံုးကို ေရျဖင့္ ေလာင္းပက္ၿပီး၍ အခိုးအေငြ႔ ျဖဴလႊလႊတို႔ ျပျပ ထြက္ေပၚေနသည့္ ႏွယ္ပင္။ ထုိ (၅) ခြက္မွ်သာ အလုအယက္ ခ်ဳိးခြင့္ရေသာ ေရေလးကပင္ မိမိတို႔အတြက္ ေန႔စဥ္ အာသာေျပ ျဖစ္၏။ ၿပီးလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ေရလဲပုဆိုး ေကာက္၀တ္ မိမိတင္လိုက္ေသာဟာဟု ထင္ရသည့္ စစ္တဘက္ ငယ္ကို ေကာက္ဆြဲၿခံဳကာ အေျပးျပန္ထြက္္ရ၏။ အိပ္ေဆာင္တြင္း ေရာက္ေတာ့လည္း အသင့္ေစာင့္ ေနသူ စီနီယာတို႔က မိမိတို႔ သင္တန္းသြားလွ်င္ ၀တ္ရမည့္ စစ္ယူနီေဖါင္းကို အျမန္ဆံုးနည္းျဖင့္ လဲခိုင္းရန္ အမိန္႔မ်ားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ေစာင့္ဆိုင္း ေနၾက၏။ အျမန္၀တ္၊ အျမန္၀တ္ ၁ ကေန ၂၀ ထိပဲရမယ္။ ေနက္က်တဲ့ ၅ေယာက္ မယူဘူး။ ၾကားလား၊ ၾကားလား၊ ဖတ္စ္ယီးယား။… အျမန္လုပ္စမ္း၊ အျမန္လုပ္ စမ္း..၊ ၁..၂..၃..၄..၅…..အခ်ိန္ျပည့္ေတာ့မယ္ အျမန္လုပ္စမ္း၊ စသည္ျဖင့္ အမိန္႔ေအာ္သံေတြၾကား ဗ်ာမ်ားလွေသာ အခ်ိန္တို႔သည္ က်ေနာ္တို႔ မူပိုင္ျဖစ္ပါသည္။ အလြန္ ကသုတ္ကရက္ ႏိုင္လွေသာ ၀တ္စားဆင္ယင္ ခ်ိန္မ်ဳိးမွာ က်ေနာ္တို႔ ေန႔စဥ္ႀကံဳရေသာ ကိစၥမ်ားျဖစ္သည္။ ဒီၾကားထဲ ၀တ္စားမႈ မသပ္မရပ္ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္လည္း တန္းေဒါက္စစ္ေဆး ဟုေခၚေသာ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ စစ္ေဆးသည့္ အခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ျပႆနာ ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ အျပစ္ေပး ခံရႏိုင္ေသး၏။ စီအိုင္ေခၚ နည္းျပမႈးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႈးႀကီးတဦး က်ေနာ္တို႔ စစ္သကၠသိုလ္သို႔ အသစ္ေျပာင္း ေရာက္ရွိလာၿပီးေနာက္ မၾကာမီပင္ က်ေနာ္တို႔ ေနထိုင္မႈပံုစံ တမ်ဳိးေျပာင္းလဲ သြားျပန္၏။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ၀တ္စလစ္ျဖင့္ ကသုတ္ကရက္၊ အ႐ူးမီး၀ိုင္းသလို အလုအယက္ ေရခ်ဳိးရျခင္း၊ တိုးေ၀ွ႔ရျခင္း၊ အရွက္ႀကီးစြာ မိေမြးတိုင္း လူပံုအလယ္ ေနၾကရျခင္း ဒုကၡဆင္းရဲ ကင္းၿငိမ္းပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္တို႔၏ ဂ်ပန္ေရခ်ဳိးပံု ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ေရခ်ဳိးရျခင္း အနိဌါ႐ုံ ျမင္ကြင္းေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း သြားပါေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း…..။

ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ေရခ်ဳိးျခင္း ကိစၥကို အခ်ိန္ကာလ အားျဖင့္ ေလး၊ ငါးလ ခန္႔သာ ရွက္ရွက္ ေၾကာက္ေၾကာက္၊ ထူထူပူပူျဖင့္ လုပ္လိုက္ရသည္။ မၾကာမီပင္ ဤ၀ဋ္မွ ကၽြတ္ေတာ့၏။ ျဖစ္စဥ္မွာ ဤကဲ့သို႔ေသာ ဇာတ္လမ္းေလးမ်ားက တဆင့္ စခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား အိပ္ေဆာင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ တဖက္ျခမ္းတြင္ ငါးေပမွ်ျမင့္ေသာ အုတ္တံတိုင္း တခုသာျခားသည့္ ေျမကြက္လပ္ႀကီးမ်ား ရွိ၏။ က်ေနာ္တို႔ အိပ္ေဆာင္ႏွင့္ အနီးဆံုး ထိုေျမကြက္လပ္ႀကီး အတြင္းတြင္ အဂၤလိပ္ေခတ္ ကတည္း က ေဆာက္လုပ္ထားခဲ့ေသာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ အိမ္နီနီႀကီး တလံုးရွိ၏။ ထိုႏွစ္ထပ္ အိမ္ႀကီးသို႔ အသစ္ ေျပာင္း ေရာက္ရွိလာေသာ နည္းျပမႈးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႈးႀကီး၏ မိသားစုတြင္ က်ေနာ္တို႔ အ႐ြယ္ သမီးပ်ဳိေလး တဦးလည္း ပါလာ၏။ ထုိသမီးပ်ဳိေလး၏ အိပ္ခန္းႏွင့္ တြဲလွ်က္ စာၾကည့္ခန္းသည္ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား ေရခ်ဳိးေသာ အုတ္ေရကန္မ်ား ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူထားၿပီး ထုိအခန္းမွ က်ေနာ္တို႔ဆီသို႔ ေကာင္းစြာ စီးမိုး ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္း အေနအထားျဖစ္၏။

သူတို႔မိသားစု ေျပာင္းေရႊ႕ေရာက္စ သံုး၊ ေလးရက္အတြင္း အေၾကာင္း မတိုက္ဆိုင္၍လား၊ ဗိုလ္မူးႀကီး ၏ သမီးေတာ္ သတိမမူမိ၍လား မသိ၊ ေမာင္ဗမာတို႔ ေရခ်ဳိးခ်ိန္ ကိုယ္ကာယ အလွျပမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ေသးေပ။ မိန္းမဟူသည္ လွ်က္စစ္ မိန္းခလုတ္၊ မိန္းဆြစ္၊ တယ္လီေဗးရွင္းတြင္ ေတြ႔ေသာ မိန္းကေလး အ႐ုပ္ေလာက္သာ ျမင္ေနရသူ မ ဟူသည္ကိုလည္း အေလးမျခင္းမွ၊ ၀ိတ္မျခင္း မွ မ၊ မ စသည့္ အေၾကာင္းေလာက္သာ ေျပာဆိုႏိုင္ၾကၿပီး၊ မိန္းမဟူသည့္ ဓါတ္ႏွင့္ အလြန္႔ အလြန္ ျပတ္လပ္ေ၀းကြာေနသူ ဗိုလ္ေလာင္း ႏြားသိုးေလးမ်ားအတြက္ ထိုအပ်ဳိေလးသည္ မ်က္စိ အစာေကၽြး ရာ ေတာ္၀င္ ပန္းတပြင့္ ျဖစ္လာေတာ့သည္မွာ ေျပာစရာ မလိုေပ။ က်ေနာ္တို႔က သူမ၏ စာၾကည့္ခန္း ျပဴတင္းေပါက္ကို လွမ္းျမင္ရသလို၊ သူမကလည္း က်ေနာ္တို႔ အိပ္ေဆာင္၊ ေရခ်ဳိးကန္အားလံုးကို အေပၚစီးမွ လွမ္းျမင္ေနရ ႏိုင္သည္။ မၾကာခင္မွာပင္ မ႐ိုးႏိုင္ေသာ ဇာတ္လမ္းေလး တခုက အစျပဳလာ ပါေတာ့သည္။ စစ္ဗိုလ္ေလာင္း ေက်ာင္းသား ဆိုသည္မွာ ၿခံထဲ ပိတ္ေလွာင္ထားျခင္း ခံေနရသည့္ ႏြားသိုးေလးမ်ား ပမာ ျဖစ္ရာ၊ ဣတၱိယေခၚ မ ဓါတ္ကို အေတြ႔အာ႐ုံ မဆိုထားဘိ၊ အျမင္အာ႐ုံပင္ အလြန္အမင္း ငတ္မြတ္ ေနၾကရသူမ်ား ျဖစ္၍၊ ယခုကဲ့သို႔ မလွမ္း မကမ္းတြင္ အသင့္ေရာက္လာေသာ သမီးပ်ဳိေလးကို အေ၀းေရာက္ အျမင္အာ႐ံုျဖင့္ အငမ္းမရ၊ ငမ္းၾက၏။ ျခေသၤ့လည္ျပန္ မက ဒိုင္ႏိုေဆာ လည္ျပန္၊ ေ၀လငါးလည္ျပန္၊ သမင္လည္ျပန္ စေသာ လည္ျပန္ ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ၾကည့္ၾက၏။ မ်က္ႏွာပိုး မေသေသာ မ်က္ခြက္ကလည္း တဟီးဟီး၊ စပ္ၿဖဲၿဖဲ ျဖစ္ေနၾကမည္ ထင္၏။

သမီးပ်ဳိေလးအား သူ႔အခန္း ျပဴတင္း၀နား ရိပ္ခနဲ မေတြ႔လိုက္ႏွင့္ ကိုဗိုလ္ေလာင္းတုိ႔ စကၡဳ အာ႐ံု မ်က္လံုး အားလံုးသည္ ထိုအရိပ္ကေလး ေနာက္သို႔ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေတာ့၏။ ဤမွ် ဆြဲေဆာင္အား ႀကီးေသာ မ ဓါတ္ပင္။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးသည္ ထိုအခိ်န္က ၁၉၊ ၂၀ ႏွစ္ အ႐ြယ္ ေယာက်ၤားပ်ဳိမ်ားသာ ျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ အျပစ္မဟုတ္။ ႏုပ်ဳိမႈကို ခံစားခြင့္ ေပးထားေသာ သဘာ၀၏ တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။က်ေနာ္တို႔ ပထမႏွစ္မ်ားသည္ ထိုနတ္သမီးေလးလို လွသည္ဟု စီနီယာေတြ ေျပာၾကသည့္ ထိုမိန္းကေလးကို တရား၀င္ ေပၚတင္ ငန္းခြင့္ မရွိပါ၊ စီနီယာမ်ားက ငန္းခြင့္ မူပိုင္ ယူထားပါသည္။) ည စာၾကည့္ခ်ိန္တြင္ စီနီယာ ဗိုလ္ေလာင္းတို႔သည္ မိမိအိပ္ခန္း အတြင္းမွ ဘယ္မွမသြားရပဲ စာဖတ္ေနၾကရသည္။ က်ေနာ္တို႔ ပထမႏွစ္မ်ားသာ ကိုက္ႏွစ္ရာခန္႔ ေ၀းေသာ စာသင္ေဆာင္ ေမွာင္ေမွာင္ မဲမဲသို႔ သြား၍စာဖတ္ရသည္။

က်ေနာ္ အိပ္ေဆာင္ေစာင့္ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့ရန္ တာ၀န္က်ေသာ ေန႔တေန႔ ျမင္ကြင္းအရ စီနီယာတို႔သည္ ထိုမိန္းကေလးကို ဖိုေရး ျပရင္း၊ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနၾကသည္ကို ၾကားမိလိုက္၏။ သမီးပ်ဳိေလးသည္ ျပဴတင္း၀ကေန၍ အျပင္႐ႈခင္းကို ေငးသည္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေညာင္း ေျပ၊ အညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျပဴတင္း၀မွာ ေပၚလာသည္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုေရႊလူပ်ဳ ႏြားသိုးတို႔ တစခန္းထ ၾကပါေတာ့သည္။ စာထိုင္ဖတ္ေနၾကရာ အိပ္ခန္းတြင္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ၊ အျပင္ ေကာ္ရစ္ဒါ ထြက္၍ တံေတြးပဲ ေထြးသလိုလို၊ အိပ္ခ်င္ေျပဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ သလိုလို၊ သလိုလိုေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ အခန္းအျပင္ ထြက္ကာ အသံတိတ္ ဟန္ေရး ျပပါေတာ့သည္။ ညအေမွာင္ထု အတြင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဗိုလ္ေလာင္း အိပ္ေဆာင္မ်ားမွာ မီးထိန္ထိန္ ထြန္းထားေသာေၾကာင့္ အျပန္အလွန္ ျမင္ႏိုင္ၾကသည္။ တခါတေလမ်ား ပန္းပြင့္ေလးက သူ႔ဟာသူ ဘာကိုသေဘာက်၍ ၿပံဳးရီ ျမဴးတူးလိုက္သည္ မသိ။ ထို ၿပံဳးလိုက္သည္ကို ျမင္ေသာ ကိုကို ႏွာဂ်ဳိေထာင္တို႔က၊ သူ႔ကိုၿပံဳးျပတာ၊ ငါ့ကိုၿပံဳးျပသာ စသည္ျဖင့္ အၿပံဳး ျပခံ မဟာပုရိႆ အျဖစ္ ဘ၀င္ကိုင္ မာန္တက္ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း စကားႏိုင္လု ရန္ျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။
ဤသည္ကား က်ေနာ္တို႔ ဂ်ဴနီယာ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား အင္မတန္ ေၾကာက္ရေသာ စီနီယာ ဗိုလ္ေလာင္း မ်ား အထဲမွ စီနီယာ အခ်ဳိ႕၏ လူပီသပံု အျပဳအမူ တခ်ဳိ႕ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေစာေစာက ဂ်ပန္ေရခ်ဳိးျခင္း အေၾကာင္း ျပန္ဆက္ၾကရေအာင္။ ယခင္က ဂ်ပန္ေရခ်ဳိးျခင္းကို ဖာသိ ဘာသာ ပံုမွန္ သေဘာမ်ဳိး ေနခဲ့ ၾကေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ယခင္လို မဟုတ္ပါေတာ့ၿပီ။ ယမင္းပ်ဳိ သူဇာအလွေလးက နတ္သမီးေလး အလား မလွမ္းမကမ္းမွာ ေရာက္ေနၿပီေလ။ ကိုေရႊလူပ်ဳိ ႏုႏု ထြတ္ထြတ္တို႔ႏွင့္ အနီးဆံုးေနရာမွာ မိန္းမပ်ဳိေလး ရွိေနၿပီေလ။ မၾကာပါ။

က်ေနာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ သတင္းၾကားရ၏။ ၎မွာ မိမိတုိ႔ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား ေရခ်ဳိးခ်ိန္တြင္ လုံလုံၿခံဳၿခဳံ ၀တ္ဆင္ထားေသာ အေနအထားျဖင့္၊ ေဘာင္းဘီတို ၀တ္ဆင္ၿပီးမွ ေရခ်ဳိးကန္ထဲ၀င္ကာ ေရခ်ဳိးရန္ ထုတ္ျပန္သည့္ အမိန္႔စာအေၾကာင္း သတင္းျဖစ္ပါသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း…။

ကိုေရႊလူပ်ဳိ (ႏြားသိုးေပါက္စ) ဗိုလ္ေလာင္းတို႔က မိန္းမပ်ဳိေလး ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေရာက္ရွိေန ေသာေၾကာင့္ ေရခ်ဳိးကန္ထဲ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ေရခ်ဳိးရန္ မ၀ံ့ရဲေသာ ရွက္စိတ္ျဖင့္ တိုင္စာတင္လိုက္လို႔ ဟု..ထင္ပါသလား ခင္ဗ်ား။ မိမိတို႔ ေရခ်ဳိးေနခ်ိန္ ေကာင္မေလး ထြက္လာၿပီး မိမိတို႔ ကာယအလွ ျမင္ေတြ႔သြားမွာကို ရွက္ရႊံ႕စိုးထိတ္ ေသာေၾကာင့္ လံုလံုျခံဳျခံဳ ေရခ်ဳိးခြင့္ ျပဳပါရန္ ေတာင္းဆို လိုက္ေသာေၾကာင့္ဟု..ထင္ပါသလား ခင္ဗ်ား။ မွားပါသည္။ တက္တက္စင္ေအာင္ မွားပါသည္။

အခ်ဳိ႕သူတို႔က ပံုမွန္အတိုင္း ေရခ်ဳိးၾကေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ကမူ မိန္းမပ်ဳိေလး ျပဴတင္း၀ ထြက္လာၿပီး ရပ္ၾကည့္လိမ့္မည္ဟု ထင္ရသည့္ အခ်ိန္အထိ အေပၚဗလာ။ ခါးေအာက္မွာ တဘက္ေစာင္ တိုတိုငယ္ ေလးပတ္ၿပီး ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၏ ခိုက္ခိုက္တံုေသာ အေအးဒါဏ္ကို ၾကံၾကံခံရင္း ေစာင့္သည္။ (ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကေတာ့ မလုပ္ရဲၾကရွာပါ) အေအးပတ္လိုက ပတ္ေစ၊ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ မျပည့္မခ်င္း ေရခ်ဳိးခ်ိန္ ေရာက္သည့္တိုင္ ေရမခ်ဳိး။ အာဂ သတၱိရွင္ေတြ ျဖစ္၏။

ထိုအပ်ဳိစင္ ကညာေလး၏ မ်က္ႏွာေတာ္အား ျပဴတင္း၀နား ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ကိုလူပ်ဳိ ေရႊႏြားသိုးတို႔ ေမာင္ဗမာ ျပပြဲ စတင္ပါေတာ့သည္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ မ၀င္မီ ေကာင္မေလးမျမင္၊ ျမင္ေအာင္ (မသိသလို၊ ဘာလိုလိုႏွင့္) ပတ္ထားေသာ စစ္တဘက္ကို ေစာစီးစြာ ခၽြတ္ျပ၍ လွ်က္တျပတ္ ကိုယ္ဟန္ႂကြားျခင္း၊ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ခ်ိဳးခ်ိန္တြင္ ပန္းကေလး ျမင္ေလာက္သည္အထိ အမူအရာ အမ်ဳိးမ်ိဳးလုပ္ျပျခင္း၊ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ သူတို႔ ဖြားဘက္ေတာ္ကို အပ်ဳိေလးျမင္သည္ အထိ ႀကိဳးစားပမ္းစား ေဆာင္ရြက္ျခင္း တို႔ျဖင့္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ေပါင္းစံုကို လုပ္ျပၾကသည္။ မၾကာပါ၊ ဒီတခ်ီေတာ့ ပန္းကေလး ရွက္သြားဟန္တူသည္။ ခ်က္ခ်င္း ျပဴတင္းတံခါး ပိတ္သြားသည္။ ရက္အတန္ၾကာသည္အထိ ျပန္မဖြင့္ေတာ့ပါ။ မၾကာခင္ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ေသာ ေဘာင္းဘီ၀တ္ၿပီးမွ ေရခ်ဳိးရန္ ၫႊန္ၾကားစာ ေရာက္လာပါေတာ့သည္။

ေမာင္ဗမာ ျပခဲ့ေသာ စီနီယာမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရွိရမလို ျဖစ္ေန၏။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး အရွက္လံုစြာ ေရခ်ဳးိခြင့္ရေရး ႀကိဳးစားေပးခဲ့ေသာ စီနီယာတို႔၏ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈကို ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ သူတို႔ကို ဏွာႀကီးသည္ဟု က်ေနာ္မျမင္ပါ။ စစ္ဗိုလ္တဦး၏ သမီး အရွက္ေတာ္ရမည္စိုး၍ ဗိုလ္ေလာင္းအားလံုး အတြက္ ျပင္ဆင္ခ်က္ အမိန္႔ထတ္ေပးေသာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကိုပင္ ခ်ီးမြမ္းရမလိုျဖစ္၏။

အာဏာရွင္ေခတ္တြင္ အာဏာၾသဇာရွိသူ၏ သားခ်င္းေဆြမ်ဳိးတို႔တြင္လည္း ဆင့္ကဲ သက္ေရာက္ေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္ သြယ္၀ိုက္ ပိုင္ဆိုင္ေသာ အာဏာရွိၾကပံုကို က်ေနာ္တင္ျပလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ လံုလံုျခံဳျခံဳ ေရခ်ဳိးခြင့္ ရသြားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစိတ္တပိုင္း အာဏာပိုင္ေသာ အပ်ဳိေလးကို ေက်းဇူးတင္ ပါသည္ ေရႊသမီးေတာ္ဟု ဆိုရမလိုပင္။

ဤသည္မွာ မိမိတို႔ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀က ၾကံဳခဲ့ရေသာ ပင္ပန္းအားငယ္၊ ေၾကာက္စိတ္တို႔ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းျဖင့္ လႊမ္းမိုးဖိစီးေနခ်ိန္ၾကား၊ လူငယ့္ဘာ၀ စိတ္လြတ္လပ္မႈ ရွာလိုေနခ်ိန္မ်ား အၾကားမွ ျဖစ္စဥ္တခုကို အေတြ႔အၾကံဳတခု အေနျဖင့္ အၾကမ္းမွ် တင္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

ဗိုလ္ႀကီးေနသူ (အၿငိမ္းစား တပ္မေတာ္ အရာရွိတစ္ဦး)
ရည္ညႊန္း။ ။ Burma Digest Online Magazine

PDF ဖိုင္ျဖင့္ ဖတ္လိုပါက ဤေနရာတြင္ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ပါ