ခ်ည္တုပ္ထားေသာ ဗဟုသုတ၊ အင္ေဖာ္ေမးရွင္း

လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ဝန္းက်င္ခန္႔၊ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ျပည္တြင္းရွိ မီဒီယာႀကီးတစ္ခုတြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ အလုပ္ လုပ္ေနစဥ္က ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ၾကီးအဆင့္ရွိ အရာရွိတစ္ေယာက္ ႐ံုးခန္းထဲသို႔ ျဗဳန္းကနဲဝင္လာရာ ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ျဖစ္၍ အဖမ္းအဆီးေလလား မ်က္ခံုးလႈပ္စရာ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္က အဝင္ဝ ဧည့္ခန္းေနရာတြင္ သတင္းစာ ဖတ္ေနသည္။ ကိုယ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႔၍ ကိုယ္ကပဲ လာရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကို ေမးျမန္းရသည္။ သူက ရည္ရည္မြန္မြန္ပင္ ျပီးခဲ့သည့္တစ္ပတ္က ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ဆီမွ ထုတ္ေဝေသာ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို လက္က်န္ရွိလွ်င္ ဝယ္ယူလိုပါသည္ဟု ဆိုသည္။

ထိုင္ခိုင္းျပီး အလြယ္တကူ ရွိေနေသာဂ်ာနယ္ကို ယူေပးရင္း သို႔ေလာ သို႔ေလာ ျဖစ္ေနသည္ကို ေမးရပါ သည္။ ဘာအေၾကာင္းရွိ၍မ်ား တကူးတကဂ်ာနယ္ လာဝယ္ပါသလဲဟူ၍။ သူက ရွင္းျပပါသည္။ သူ၏ ဝန္ၾကီး သည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ဂ်ာနယ္တြင္ အပတ္စဥ္ ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပေနေသာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေဘာဂေဗဒဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ား၏ ပင္တိုင္ပရိသတ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပီးခဲ့သည့္ တစ္ပတ္က ဂ်ာနယ္ ေရာက္မလာ၍ မဖတ္ရေသး ရာ ဝယ္ခိုင္းလိုက္သျဖင့္ ကိုယ္တိုင္လာဝယ္ရေၾကာင္း ရွင္းျပေလသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း လစဥ္ လက္ေဆာင္ ပို႔ေနၾကျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေသခ်ာေအာင္ လိပ္စာထပ္ေပးခဲ့ပါရန္ႏွင့္ ယခုဂ်ာနယ္သာမက အျခားစာေစာင္မ်ားပါ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူသြားပါဟု ေပးလိုက္ပါသည္။

သူ၏ ဝန္ၾကီးမွာ အလြန္ဓားထက္သည္ဟု လူသိမ်ားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ဂ်ာနယ္ အဝယ္ေတာ္ ထြက္ရပံုရေလသည္။ ထိုဗိုလ္ၾကီးျပန္သြားျပီးေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္ဆက္ေတြးျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းကို ေျပာခ်င္ပါသည္။ ဂ်ိဳးဇက္ စတစ္ဂလစ္ (Joseph Stiglitz) ၏ Making Globalization Work ကို ဆရာ ေက်ာ္ဝင္း ဘာသာျပန္ေသာ “လက္ေတြ႔အသံုးခ် ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း - ပထမတြဲ”ကို ဖတ္ရင္း အထက္ပါ နိဒါန္းႏွင့္ စိတ္ကူးခ်ိတ္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယခင္လုပ္ခဲ့ဖူးေသာ မီဒီယာၾကီး၏ ေခါင္းၾကီး (Editorial) အပါ အဝင္ ေပၚလစီသံုးသပ္ခ်က္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို စစ္ဖက္ Elite မ်ား ေစာင့္ဖတ္ၾကသည္ကို သိထားပါသည္။ ခုနကေျပာခဲ့ေသာ အခန္းဆက္ ဘာသာျပန္မွာ အျငင္းပြားဖြယ္ ျဖစ္ဖူးပါသည္။

မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ ေဝဖန္ခ်က္အတိုင္း ေျပာရပါလွ်င္ “ပရိသတ္လက္တစ္ဆုပ္စာကသာ စိတ္ဝင္စားေသာ၊ ထို လက္တစ္ဆုပ္စာကလည္း အဂၤလိပ္လို တိုက္႐ိုက္ဖတ္ႏိုင္သည့္ လူတန္းစားမ်ိဳးျဖစ္ေသာ”စာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာသာျပန္သူမ်ားလည္း အေတာ္ဦးေႏွာက္ေျခာက္ရေသာ စာအုပ္ျဖစ္ပါသည္။ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔ဝင္တစ္ဦးက အထက္ပါေဝဖန္ခ်က္ကို “ဖတ္တဲ့လက္တစ္ဆုပ္စာဟာ ေပၚလစီမိတ္ကာေတြျဖစ္ျပီး သူတို႔ေခါင္းထဲတစ္ခုခု ဝင္သြားရင္ လုပ္ရက်ိဳးနပ္ျပီ”ဟု တံု႔ျပန္ပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္္ဆိုလိုရင္း မေရာက္ေသးပါ။ ေခတ္သစ္ ႏိုင္ငံတကာ ေရစီးေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆာင္းပါး၊ စာတမ္းတစ္ခုစီျဖစ္ေစ၊ စာအုပ္လိုက္ျဖစ္ေစ ေရးသားမိတ္ဆက္ၾက သူမ်ား ရွိၾကပါသည္။ ထိုစာမ်ားကို အခုတ္တရဖတ္ၾကသည့္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္၊ Elite အသိုင္းအဝိုင္းလည္း ရွိၾကပါသည္။

တကယ္တြင္မူ ထိုေဆာင္းပါး၊ စာတမ္းမ်ားသည္ ဆင္ဆာဌာနကို ျဖတ္ေသာအခါ စာတစ္လံုး၊ တစ္ပိုဒ္မွသည္ တစ္ပုဒ္လံုးအထိ ပံုမွန္ျဖတ္ေတာက္ခံေနရသည္သာ။ အျဖတ္ခံရသည့္အထဲတြင္ အဆီအသားေတြ၊ အႏွစ္ ေတြ ပါကုန္သည္က မ်ားသည္။ က်န္သည့္အပိုင္းကို က်န္သေလာက္ ဖတ္ရသည့္ ပရိသတ္မွာ ဟင္းႏွင့္ မစားရဘဲ အိုးကပ္က်န္သည့္ဟင္းကို ထမင္းႏွင့္ လူစားရသည့္ႏွယ္လည္း ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ထိုလက္က်န္ အိုးကပ္လူးကို အနာဂတ္အတြက္ သုတဝမ္းစာရွာသူလူငယ္မ်ားက အငမ္းမရ ဖတ္ၾကသလို လတ္တေလာ ျမန္မာျပည္မူဝါဒကို ပံုသြင္း (Shape) လုပ္ေနသူအခ်ိဳ႕ကလည္း ၾကိတ္၍ ဖတ္ၾကသည္လည္း ရွိပါသည္။

အစိုးရက ဆင္ဆာျဖတ္ျပီး အဂၤါမစံုေပးသည့္သုတ၊ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းကို သူတို႔အစိုးရ Elite မ်ားကပင္ အဟုတ္ၾကီးလုုပ္ ျပန္ဖတ္ေနၾကသည့္ သံသရာကို ေျခရာခံမိေသာအခါ ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ ၾကိဳးႏွင့္ တုပ္ျပီး ေျပးဖို႔ၾကိဳးစားေနၾကသူမ်ားလို ျမင္မိပါသည္။ အဂၤလိပ္လို တိုက္႐ိုက္ဖတ္ၾကေပါ့ဟု ေျပာခ်င္ေျပာၾကပါ မည္။ မျဖစ္ႏိုင္သည့္ ပထမအခ်က္မွာ စာအုပ္စာတမ္း လက္လွမ္းမီရန္ မလြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ တစ္ခ်က္မွာ လတ္လတ္ေလာေလာထြက္လာသည့္ ကမာၻ႔ေရးရာ Issue ကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ဖတ္ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ ျမန္မာ့ပညာေရးက ပ်ိဳးေထာင္မေပးႏိုင္ခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ႏွင့္ ခ်ီလ်က္ရွိျပီ။ ပညာေရး ေရခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္မွာ ေဇာက္ထိုးဆင္းေနသည္က ၾကာေခ်ျပီ။

ဗဟုသုတေရးရာကို ဗဟုသုတသေဘာထက္ အထက္ကျငိဳျငင္မည့္အေရး ေတြးျပီး ကိုယ့္ဖက္က Safe ျဖစ္ေအာင္ တစ္ေၾကာင္း မသကၤာလွ်င္ တစ္ပိုဒ္ျဖဳတ္၊ တစ္ပိုဒ္က ျပသာဒ္မီးေလာင္ႏိုင္လွ်င္ တစ္ပုဒ္လံုးျဖဳတ္ ဟူေသာ ဆင္ဆာအဖြဲ႔က တစ္ဖက္၊ ရသမွ်ကို အ႐ိုးက်န္က်န္ ကိုက္ျပီး ကမာၻ႔ျဖစ္စဥ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ခ်င္သည့္ (ယင္းတို႔ အာဏာရွင္ ပညာတတ္အပါအဝင္) ပရိသတ္က တစ္ဖက္ႏွင့္ ေလွတစ္စီးကို ဆန္႔က်င္ဘက္ ေက်ာခ်င္းကပ္၍ ေလွာ္ေနၾကသည့္ပမာ ဆင္ဆာဘုတ္၊ ျမန္မာ့မီဒီယာေလာကႏွင့္ သုတ၊ အင္ေဖာ္ေမးရွင္း စီးဆင္္းေရးသည္လည္း ေရွ႕မတိုးေနာက္မဆုတ္ ခ်ာခ်ာလည္ေနသည္ကိုသာ ျမင္ေနရပါေတာ့သည္။

ခက္ထန္

Ref: လူထုအသံ